شهد با موم ، تاویل از میراث بود یا غنیمت حلال . اگر بیند که شهد داشت ، دلیل که به قدر آن علم حاصل کند . اگر بیند از آن شهد به مردم می داد ، دلیل که خلق از علم او بهره مند گردند . اگر به خلاف این بیند ، تاویل به خلاف این بود . گویند دیدن شهد به خواب ، دلیل قران بود .

حضرت امام جعفر صادق فرماید :

دیدن شهد به خواب ، دلیل قرآن بود و بر پنج وجه است .

اول : میراث .

دوم : غنیمت .

سوم : معلم وعلم .

چهارم : روزی فراخ .

پنجم : قران آموختن .

منوچهر مطیعی تهرانی گوید :

شهد همان انگبین است که در حرف الف نوشته شده . معبران در مورد شهد یا شربت غلیظ که ما وقتی با انواع میوه می آمیزیم نام مربا به آن می دهیم معتقدند که علم و دانش است و بهره ای است که انسان از خرد و دانایی خویش می برد . نقل است که عالم فرزانه ای در خواب دید در حوضی از شهد و عسل افتاده و هر چه دست و پا می زند قادر نمی شود خویشتن را از آن مهلکه نجات دهد . چند روز بعد از آن خواب فرمانروای آن منطقه به دنبالش فرستاد که بیا به فرزندان من در س بده . او ناگزیر پذیرفت و رفت و به تدریس فرزندان سلطان و وزیران پرداخت اما یک روز در تفسیر یکی از سوره های قرآن چیزی گفت که به ذوق و سلیقه سلطان خوش نیامد . بچه ها به پدر خویشتن گفتند و وزیران به اطلاع سلطان رساندند و او خشمگین شد و عالم فرزانه را به شلاق زد و بعد محبوس نگه داشت . چنین است که معبران شهد و انگبین را علم و دانش دانسته اند و بهره ای که از طریق علم عاید انسان می شود .

آیا این مطلب مفید بود؟ 1
نظر خود را بنویسید! لطفا کلیک کنید