اینکه همیشه با دیگران خوش اخلاق باشید، کار راحتی نیست، مخصوصا زمانی که روحیه خوبی ندارید یا با فردی که باعث آزارتان میشود، مواجه هستید. اما اگر تلاش کنید تا ابتداییترین کارها مثل لبخند زدن یا احوالپرسی را انجام دهید، میتوانید فضایی خوشایند برای خودتان و اطرافیان به وجود بیاورید. خوش اخلاقی با دیگران نهتنها باعث میشود که آنها به شما بیشتر احترام بگذارند، بلکه روزتان زیباتر میشود! در ادامه راهکارهایی برای برخورد بهتر با اطرافیان را با هم مرور میکنیم.
لبخند بزنید
سادهترین راه برای خوش اخلاقی، لبخند زدن است.سادهترین کار برای اینکه فردی خوش اخلاق به نظر برسید، لبخند زدن است. وقتی به افرادی که شما را میشناسند لبخند میزنید، آنها را تشویق میکنید تا متقابلا به شما لبخند بزنند. گاهی فقط به این دلیل که دارای شخصیتی خجالتی بوده و به راحتی لبخند نمیزنید،
بسیاری از افراد شاید تصور کنند که شما فردی سرد یا بداخلاق هستید. بنابراین، دفعه بعد که از کنار فردی نسبتا آشنا رد می شوید، لبخند بزنید.
این لبخند باعث میشود که حتی اگر در بهترین شرایط روحی نیستید، احساس خوشحالی بیشتری کنید. پس این کار هم برای خودتان و هم برای دیگران مفید است.
گفتوگوی کوتاهی داشته باشید
در مورد موضوعات کوچکی که میدانید فرد مقابلتان به آنها علاقه دارد، صحبت کنید. اگر فرد را به خوبی نمیشناسید و از علایقش خبر ندارید،
سعی کنید در مورد مسائلی که پیرامونتان اتفاق میافتد صحبت کنید (جلسهای که هر دو یک ساعت قبل در آن بودید، فرد جدید در کلاس ریاضی و… ).
شوخی کردن همیشه کمککننده است، چون افراد از کسی که شوخطبع است و آنها را درک میکند، خوششان میآید.
جزو آن دسته از افرادی نباشید که فکر میکنند گفتوگوهای کوتاه، بیهوده و فقط وقت تلف کردن هستند. این مکالمات کوتاه میتواند پایه ارتباطات عمیق آینده باشد.
بیریا تعریف و تمجید کنید
وقتی از کسی تمجید میکند، شما را فرد خوش اخلاقی میبیند.همه از تعریف و تمجید خوشششان میآید، پس، از گفتن چیزهای مثبت به دیگران نترسید.
با این حال محتاط باشید که چاپلوسی نکنید. تعریف زیاد میتواند اینطور به نظر بیاید که شما دارید چاپلوسی میکنید. مخصوصا اگر فرد مقابل دوست جدیدتان یا مدیر شماست، ممکن است فکر کند که چاپلوسی میکنید.میتوانید از تمجید برای شروع یک مکالمه استفاده کنید. مثلا بگویید: «من از پیراهنت خوشم آمده. آن را از کجا خریدهای؟»
مودب باشید
شما باید به همان اندازه که با خانوادهتان مودب هستید، با غریبهها هم مودبانه برخورد کنید. به تنهایی دو صندلی را در اتوبوس اشغال نکنید،
با موبایلتان با صدای بلند صحبت نکنید؛ به جای آن، مودب باشید و به دیگران یک صندلی خالی تعارف کنید.
دشنام ندهید
این کار باعث میشود شما بهعنوان فردی بینزاکت، خشن و بسیار بداخلاق به چشم دیگران دیده شوید. اگر افراد ببینند که شما عصبانی میشوید و دشنام میدهید،
انرژی منفیتان را دریافت کرده و از شما دور خواهند شد. دفعه بعد که عصبانی شدید و خواستید دشنام بدهید، تلاش کنید که این دشنام در ذهنتان باقی بماند و حتی سعی کنید با لبخندزدن با آن دشنامها بجنگید.
کمک کنید
کمک کردن باعث ایجاد حس خوب در خودتان و خوش اخلاقی میشود.بسیار مهم است که وقتی میبینید دیگران نیازمند کمک هستند،
به آنها پیشنهاد کمک دهید، چه فردی با دستان پر که نمیتواند در را باز کند، چه کودکی که عروسکش از دستش افتاده و چه فردی مسن که به سختی راه میرود.
یک روز ممکن است شما به مهربانی و کمک یک غریبه دیگر نیاز داشته باشید، پس بهتر است تا میتوانید خوبی کنید.
این کار قطعا یکی از راههای خوشاخلاقی با دیگران است و باعث میشود با انجام این کار، نسبت به خودتان احساس بهتری داشته باشید.
چگونه اخلاقم را در خانه درست کنم؟
یکی از ویژگی های نوجوانان و جوانان به خصوص دختران، متفاوت بودن شخصیت ، اخلاق و رفتارشان در خانواده و بیرون از آن است.
برخی در جمع خانوادگی از آرامش روحی و روانی خاصی برخوردارند. اعصاب راحت و چهر ه ای خندان و با نشاط دارند، ولی در بیرون از منزل، اضطراب و ترس و افسردگی و احساس تنهایی دارند و برای برقراری ارتباط و دوستی با دیگران از توان و انرژی کمی برخوردارند.
گروهی به عکس در معاشرت و ارتباط با دیگران و برقراری رابطه دوستی، قدرت و مهارت مطلوبی دارند؛ حرف های زیادی برای گفتن و خندیدن دارند، ولی از لحظه ای که وارد خانه می شوند، همه حرف ها و بذله گویی ها تمام می شود و ته می کشد.
شما از دسته دوم هستید. این حالت تقریباً از حدود 14 سالگی (و گاهی کمتر) شروع شده و تا حدود 20 سالگی ادامه پیدا می کند،
یعنی آنگاه که فوران هیجانات، احساسات و عواطف متعادل شد و خِرَدگرایی بر عواطف غلبه پیدا کرد، به تدریج وضع متفاوت از گذشته می شود.
بنابر این لازم است نوجوان با کنترل عصبانیت و تندی مزاج و کنترل احساسات و هیجانات، دوران گذار را پشت سر گذاشته تا در سنین بالاتر به طور طبیعی وضعیت به شکل عادی برگردد.
مراقب باشد که رفتار به گونه ای نباشد در آینده پس از رسیدن به مرحله عقلانیت، نتواند به هیچ شکلی ترمیم نماید، یعنی پل های پشت سر را خراب نکند.
نکته مهم و هشدار دهنده این است که اگر نوجوان یا اطرافیان در صدد کاهش عصبانیت و تندخویی آنان نباشد،
ممکن است به عقده های روانی تبدیل شود و شخص را به کین توزی و انتقام گیری و ارتکاب اعمال نادرست وادار نماید.
عصبانیت و تند مزاجی دوگونه است:
یک نوع آن ریشه در ژنتیک دارد و تا حدودی ارثی است؛ نوع دیگر اکتسابی است و زاییده بینش ها و نگرش ها، توقعات، شخصیت فردی، محیط کار و خانواده است.
عوامل تحریک آن گاهی طبیعی مثل تغییر هوا، گرسنگی، کار و تلاش زیاد، و خستگی و تحلیل رفتن نیروی بدن، کم خونی، به خصوص ایّام عادت ماهانه در دختران می باشد.
گاهی چیزهایی است که جوان یا نوجوان از آن محروم می شود و بین او و آرزوهایش فاصله می افتد و باعث ناراحتی درونی، خودخوری یا پرخاشگری می شود،
مثلاً می خواهد بخوابد،
دیگران مانع می شوند، یا کاری می خواهد انجام دهد، ولی از انجام آن ناتوان است، یا مورد ایراد و اشکال دیگران قرار می گیرد
و به زحماتش در خانه توجه نمی کنند. گاهی تفکر رؤیایی و تخیلات، یا توقعات او از خانواده به صورت ناخودآگاه زمینه گوشه گیری و سکوت را فراهم می آورد.
گاهی اختلاف سن و طرز تفکر اعضای خانواده در مسایل مختلف و وجود حریم ویژه بین فرزندان
و اعضای خانواده و احساس نداشتن آزادی عمل و شوخی و بذله گویی، موجب چنین حالت و وضعیتی می شود.
با توجه به مطالب یاد شده، چه راهی را باید در پیش گرفت تا تند مزاجی و عصبانیت به تدریج ـ نه فوراً ـ جای خود را به خوش اخلاقی و سرور بدهد؟
شکی نیست که قدرت اراده و عزم، و هنر زندگی و نیکو زیستن را باید نخست در برقراری رابطه صمیمی با اعضای خانواده جستجو کرد.
برای رسیدن به این هدف امور زیر را رعایت کنید:
1ـ برای هر روز حرف هایی برای گفتن در خانواده تهیه کنید.
این حرف ها می تواند جُک و شوخی یا از خبرهای جالب روزنامه ها، مجلات، صدا و سیما، یا از اقوام و خویشان باشد. برای این کار دفترچه یادداشتی همیشه همراه شما باشد.
2ـ توقعات خود را از اطرافیان کاهش دهید و سعی کنید به دیگران به خصوص خانواده کمک دهید، تا کمک بگیرید.
3ـ اعضای خانواده را دلسوز و یار و یاور ایام خوشی ها و ناخوشی های خود بدانید. از بدبینی نسبت به دیگران به شدت بپرهیزید.
4ـ هر وقت گرسنه شدید، چیزی بخورید. هیچ وقت با حالت گرسنگی یا تشنگی وارد خانه نشوید،
ولی سعی کنید تا جای که ممکن است نهار و شام و صبحانه را در جمع اعضای خانواده بخورید و کنار هم بنشینید تا صمیمیت بیشتر گردد.
5ـ فعالیت های فکری یا بدنی شما متناسب با میزان توان تان باشد. کار بیش از حد توان بر اعصاب و روان تأثیر منفی می گذارد.
6ـ اگر در ایام عادت ماهانه، عصبانیت شما زیادتر است، بدانید که کم خونی دارید، حتماً به پزشک مراجعه کنید
و از قرص های آهن ساز و غذاهای مانند عدسی و اسفناج استفاده کنید.
7ـ در شیوه رفتار خود با خانواده تغییرات محسوسی ایجاد کنید تا نگاه و ذهنیت اطرافیان نسبت به شما تغییر یابد،
مثلاً با سلام و خنده و چهره ای شاد و گاهی هم با هدیه وارد خانه شوید. بررسی کنید چه کارهایی و چه نوع اخلاق و رفتاری مورد پسند اعضای خانواده ات همان کار را انجام دهید.
8ـ خود را از صحنه مشاجره دور کنید و از ابراز نظر خود جز در موارد ضرور پرهیز کنید.
9ـ با مطالعه برخی کتاب های روان شناسی جوان و نوجوان و آیین معاشرت و برقراری ارتباط با دیگران، بینش و نگرش فردی و اجتماعی خویش را تغییر دهید.