با اینکه بیماری های قارچی پوست فراوان هستند اما در بخشهایی از بدن بهندرت دیده میشوند. سبیل و ریش یکی از این بخشها هستند. همانطور که بیماری قارچ، پوست و موی سر را آلوده میکند میتواند پوست و موی این بخش را نیز آلوده کند.تانما سعی دارد در این بخش اطلاعاتی درباره ریزش موی صورت در آقایان را در اختیارتان قرار بدهد.
یکی از موارد بسیار شایعی که ما معمولا در ناحیه ریش و سبیل و گاهی ابرو میبینیم، ریزش موی سکهای یا آلوپسیآره آتاست. ریزش موی سکهای، یک بیماری خودایمن است که در آن سلولهای ایمنی فرد، موهای قسمتهایی از بدن را از بین میبرند. این مشکل به نسبت شایع است و حدود ۱ تا ۲ درصد افراد جامعه را درگیر میکند. در این بیماری، قسمتهایی از پوست مودار به اندازه ۱ تا ۲ سانتیمتر دچار ریزش موی ناگهانی میشود و گاهی حتی در موارد شدید، میتواند بخش زیادی از ریش و سبیل فرد مبتلا را از بین ببرد. در برخی مواقع ریزش موی سکهای در ناحیه ریش و سبیل با ریزش مو در سر و جاهای دیگر بدن همراه است اما در بیشتر مواقع این مشکل در موهای صورت آقایان دیده میشود. یکی از عوامل اصلی و زمینهساز، استرس است که متعاقب آن ریزش موی سکهای به دنبال اتفاقها و حوادث ناگوار و استرسهای شدید ایجاد میشود.
در بیشتر مواقع ریزش موی سکهای با درمان سریع و به موقع قابلبرگشت است. در مواقعی که ریزش مو محدود باشد، میتوان با تزریق داخل پوستی در ناحیه مبتلا، آن را درمان کرد اما اگر محل ضایعه شدید و وسیع باشد، باید از داروهای خوراکی هم کمک گرفت و ضایعه را درمان کرد.
بدیهی است از زمان شروع درمان تا نتیجهگیری آن حدود ۲ تا ۳ ماه طول میکشد. بیماران باید بدانند نتیجه پس از درمان ابتدا به صورت رویش موهای کرکی و کمرنگ و پس از ۲ تا ۳ ماه به صورت موهای ضخیم و معمولی قابل مشاهده خواهد بود. این بیماری ممکن است زمینه عود داشته باشد بنابراین بیماران باید مراقب عود مجدد آن باشند.
علائم کچلی ریش
در برخی از موارد خفیف کچلی ریش علائمی ندارد. گاهی هم بدون هیچ دانهی مشخصی تنها احساس خارش وجود دارد. اگرچه واژهی ریش در آن بهکاربرده شده اما کچلی ریش ممکن است تنها ناحیهی سبیل را موردتوجه قرار دهد. کچلی ریش بیشتر در روی چانه و گردن دیدهشده و از آنجا گسترش پیدا میکند. به عفونتهای درماتوفیت با عنوان کرم حلقهدار هم اشاره میکنند زیرا این باکتری باعث ایجاد زخمهای حلقه مانند قرمز میشود. بااینحال این زخمها همیشه به این شکل نیستند. زخمهای پوستی کچلی ریش از لحاظ ویژگی ظاهری به دودستهی برافروخته و غیر برافروخته تقسیم میشوند.
زخمهای برافروخته معمولاً قرمز هستند و پوست متورم شده و دانههای کوچکی در روی پوست هستند که از خود موادی تراوش میکنند. ممکن است احساس درد هم وجود داشته باشد. در مورد غیر برافروخته، تورم و قرمزی کمتری وجود دارد و معمولاً دانهای هم دیده نمیشود. از دست دادن مو در قسمتهای آلوده و خارش پوست که ممکن است شدت آن متفاوت باشد رایج است. ممکن است نواحی پر مو هنگام ابتلا به قارچ بیماری کریون (آبسههای ملتهب چرکی با ترشحات زردرنگ) را به وجود بیاورند. این بیماری بیشتر در کچلی ریش و کچلی سر شایع است. چنانچه از ظاهر آن انتظار میرود دردناک باشد ولی کریون معمولاً همراه با درد و خارش نیست.
درمان ریزش موی سکه ای
درمانها شامل اطمینان به بیمار برای بهبود با درمانهای ساده به شرط حوصله بیمار است و از استعمال مواد محرک مانند سیر و پیاز گرفته تا اشعه ماوراء بنفش و ایجاد آلرژی تماسی با DNCB , DPC و اسکواریک اسید و استعمال پمادهای تنظیم کننده ایمنی مانند پروتوپیک گرفته تا استعمال پماد های کورتون موضعی قوی و تزریق کورتن داخل ضایعه و تجویز داروهای سیستمیک مانند کورتن خوراکی یا کورتن به صورت پالس و داروهای خوراکی تغییر دهنده ایمنی را میتوان برحسب مورد به کار برد.
اما گاهی با بالاترین درمانها هم هیچ تاثیر مثبتی دیده نمی شود و بیماری پابرجا می ماند. نحوه واکنش بیمار به این بار عصبی شدید در سرنوشت و آینده او تاثیر به سزایی دارد که بایستی با آموزش مناسب اجتماعی و تقویت روحی بیمار آنرا به نحو مناسب تامین کرد.
برای درمان از محلول های حاوی کورتون یا تزریق کورتون در پوست استفاده می شود. تزریق کورتون ( آمپول تریامسینولون ) درون پوست ناحیه بدون مو هر ۴-۶ هفته تکرار می شود. پماد های حاوی آنترالین نیز تاثیر خوبی دارد. اخیرا از تابش لیزر اگزایمر هم برای تحریک رویش موها استفاده می شود. می توان درکنار درمان های اصلی از محلول ماینوکسیدیل استفاده کرد. موهای جدید در ابتدا نازک و سفیدرنگ هستند ولی به تدریج رنگ و جنس اولیه را پیدا می کنند.
پیشرفت بیماری غیرقابل پیش بینی است. ممکن است ریزش مو فقط به همان یک بار ختم شود و یا بعد از بهبود یک ناحیه موهای ناحیه دیگری بریزد و این مساله چندین بار تکرار شود و سال ها طول بکشد.
در طاسی های کوچک اگر علی رغم درمان ، موها بعد از ۱-۲ سال رشد نکند می توان کاشت مو انجام داد.