کهن ترین شهر جهان در ایران به نام شوش

کهن ترین شهر جهان در ایران

شهر شوش پایتخت ایران باستان در ۷ هزار سال پیش بوده است که هم اکنون نیز یکی از شهرهای غنی ایران از لحاظ تاریخی برای گردشگران است.

شهر شوش پایتخت ایران باستان در ۷ هزار سال پیش بوده است که هم اکنون نیز یکی از شهرهای غنی ایران از لحاظ تاریخی برای گردشگران است.

متاسفانه در سال های بسیار دور باستان شناسان فرانسوی آثار باستانی مربوط  ایران باستان و شهر شوش را به کشور فرانسه و موزه لوور این کشور منتقل کرده اند، اما امروزه هم می توان زیبایی های باستانی را در این شهر کهن ایران مشاهده کرد.

از معروف ترین آثار باستانی شوش مربوط به تمدن باستانی این شهر می توان به زیگورات چغازنبیل،آرامگاه دانیال نبی، کاخ آپادانای داریوش و تپه ی آکروپل اشاره کرد که برخی از باستان شناسان و پژوهشگران شوش قدیمی ترین شهر جهان است.

تحقیقات باستان شناسی گویای این است که شوش یکی از پیشرفته ترین شهرهای مربوط به دوره تمدن باستان بوده است که حدود ۵ هزار سال پیش شکل گرفته است که پایتخت تمدن عیلامی یکی از قدمی ترین تمدن های باستان بوده است که زیگورات ۳۳۰۰ چغازنبیل مربوط یکی از یادگارهای بجا مانده از آن دوران است.

شهر شوش دانیال که در دوران هخامنشیان یکی از پایتخت های سیاسی و اداری این سلسله بوده است، حتی بعد ازسلسله هخامنشیان هم از شهرهای مهم و راهبردی بوده است. و در دوران اسلامی نیز یک شهر مهم در جنوب غرب ایران به شمار می رفت. چنان که حتی امروزه نیز مردم محلی این شهر رودخانه کرخه را همانند گذشتگان خود گرامی می دارند. علاوه بر این بعضی از مورخان یونانی مثل گزنفون و هرودوت آب این رودخانه خروشان را از گواراترین آب های ایران می دانستند حتی در کتیبه یافت شده از کاخ آپادانا مربوط به اردشیر هخامنشی این رودخانه مقدس شمرده شده است. در زیر به معرفی تعدادی از آثار باستانی این شهر کهن یعنی شوش دانیال می پردازیم:

زیگورات چغازنبیل

این بنا که در فهرست میراث فرهنگی جهان به ثبت رسیده است، در شهر شوش ودر میان مزارع کشت نیشکر واقع شده است.

این معبد باستانی برای دو خدای بزرگ عیلام باستان بنا نهاده شده بود که در طراحی معماری و ساخت آن بیش از یک میلیون آجر به کار گرفته شده است.

اما پس از گذشت سالها این معبد ۵۵ طبقه که ۵۲ متر ارتفاع داشت، نماد عروج رو به آسمان عیلامیان بود سه طبقه آن بالایی آن فرو ریخته و دو طبقه آن به زیر خاک رفته است که به شکل یک سبد وارونه درآمده است که به زبان لری به آن چغازنبیل می گویند.

تا اوایل قرن بیستم این بنا ناشناخته بود تا با کنجکاوی یک کارمند شرکت نفت ایران و انگلیس که آن حوالی کار می کرد، باستان شناسان طی ۱۱ سال از سال ۱۹۵۱ این بنا را از زیر خاک بیرون اوردند و این معبد باستانی در سال ۱۹۷۹ در یونسکو به ثبت رسید.

 تپه آکروپل

در شوش محوطه های باستانی بسیاری وجود دارد که تپه آکروپل یکی از آنها است که فاصله کمی با آرامگاه دانیال نبی دارد.

آثار باستانی فراوانی مربوط به سلسله های گذشته در این تپه بود که توسط فرانسویان ایتن عتیقه ها به یغما رفته و در موزه لوور پاریس نگهداری می شود، فرانسویان برای در امان ماندن از دید مردم محلی از آجرهای آثار باستانی این تپه یک قلعه بنا نهاده بودند که خسارات زیادی به تمدن این تپه باستانی روا داشته اند. در نزدیکی این تپه باستانی بقایای کاخ عظیم داریوش اول معروف به اپادانا قرار دارد. همچنین در پایین این تپه و در یک باغ کوچک موزه ای بنا نهاده اند که بعضی از این آثار باستانی را در آن نگهداری می کنند.

آرامگاه دانیال نبی

بنجامین تودلایی جهان گردی بود که وقتی از این مقبره دیدن کرد کشف کرد که بقایای به جامانده در اطراف این آرامگاه مربوط به بنای شهر شوش باستان است که وصف آن در کتاب تورات آمده است.

دانیال یکی از پیامبران یهودی بوده است که توسط بخت النصر پادشاه بابل به اسارت گرفته می شود اما یکی از خواب های پادشاه را به درستی تعبیر می کند و رها می شود و به شهر شوش دانیال مهاجرت می کنند، بنایی که امروز به عنوان آرامگاه این پیامبر می بینیم، در دوره قاجار به این شکل ساخته می شود که با معماری بومی جنوب ایران و خوزستان بسیار نزدیک است.