عفونت کلامیدیا در بارداری چیست و چه علائم و نشانه هایی دارد؟

عفونت کلامیدیا در بارداری اگر به موقع کنترل و درمان نشود می توان عوارض جبران ناپذیری بر سلامت جنین بگذارد. لازم به ذکر است این بیماری از طریق رابطه جنسی محافظت نشده انتقال پیدا می کند و در بسیاری از افراد خصوصا زنان جوان شایع تر است. تانما در این مطلب ضمن بیان علل و راه های انتقال عفونت کلامیدیا، تأثیر عفونت کلامیدیا بر جنین را نیز بیان کرده است؛

عفونت کلامیدیا چیست؟

کلامیدیا عفونتی است که از راه ارتباط جنسی منتقل می شود. بیماران مبتلا به این عفونت اغلب علائم چندانی را تجربه نمی کنند. در واقع، حدود 90 درصد زنان و 70 درصد مردان مبتلا به این STI علائمی ندارند. اما کلامیدیا بدون علامت نیز می تواند مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند. همچنین اگر کلامیدیا درمان نشود، می تواند عوارض جدی را ایجاد کند، بنابراین در صورت بروز هرگونه علائم، مشورت با پزشک امری الزامی است.

شیوع عفونت کلامیدیا

این بیماری میزان شیوع نسبتاً بالایی دارد زیرا که بر طبق آمار منتشر شده از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) تنها در سال 2017، بیش از 1.7 میلیون مورد کلامیدیا گزارش شده است. با این حال، بسیاری از این موارد همچنان پنهان بوده و تعداد واقعی عفونت های کلامیدیا هر سال ممکن است نزدیک به 3 میلیون نفر باشد. مردان و زنان هر دو می توانند این عفونت را دریافت کنند، اما بر طبق آمار زنان به خصوص زنان جوان تر بیشتر از سایرین در معرض این عفونت هستند.
از همین روی CDC توصیه می کند که همه زنان فعال جنسی حداقل یکبار در سال برای انجام آزمایش های مربوط به بیماری های STI مراجعه نمایند. از لحاظ آماری، برقراری رابطه جنسی با بیش از یک نفر احتمال دریافت STI را افزایش می دهد. از سایر عوامل خطر می توانیم به ابتلا به STI در گذشته یا در حال حاضر اشاره کنیم ، زیرا این عامل می تواند مقاومت بدن را کاهش دهد. همچنین قرار گرفتن در معرض تجاوز نیز ریسک ابتلا به این نوع بیماری را افزایش میدهد.

منشأ عفونت کلامیدیا

رابطه جنسی بدون کاندوم و رابطه جنسی دهانی بدون محافظ، از راه های اصلی انتقال عفونت کلامیدیا است. انتقال این بیماری نیاز به برقراری رابطه کامل ندارد، بلکه تنها تماس با ناحیه تناسلی می تواند موجب انتقال باکتری شود. به علاوه یکی از راه انتقال این عفونت باکتریایی از زایمان است، یعنی نوزاد می تواند با عبور از مجرای زایمان مادر بیمار این عارضه را دریافت کند.

به همین دلیل لازم است مادران قبل از زایمان آزمایش های مربوط به بیماری باکتریایی کلامیدیا را انجام دهند. همچنین عفونت کلامیدیا در چشم می تواند از طریق تماس دهانی یا تناسلی با چشم رخ دهد، البته این عفونت شایع نیست.

علائم عفونت کلامیدیا

علائم در زنان

• ترشح واژینال
• سوزش یا درد در حال ادرار
• درد در قسمت های پایین شکم
• حالت تهوع
• تب
• درد به هنگام مقاربت
• خونریزی در بین دوره های قاعدگی

علائم در مردان

• ترشح از آلت تناسلی
• سوزش یا درد به هنگام ادرار
• سوزش یا خارش در سر آلت تناسلی
• درد بیضه
• تورم بیضه

عوارض عفونت کلامیدیا

عوارض در زنان

• کلامیدیا در زنان در صورت عدم درمان می تواند منجر به بیماری هایی دیگری نظیر PID شود، این بیماری عفونی می تواند به رحم و تخمدان آسیب برساند.
• PID یک بیماری دردناکی است که وضعیت اورژانسی محسوب می شود. این بیماری همچنین می تواند آسیب به لوله های فالوپ را در پی داشته و منجر به ناباروری یا بارداری خارج رحم گردد. از سایر عوارض این بیماری برای زنان سرویسیت یا التهاب گردن رحم است.
• همچنین زنان باردار مبتلا به این عفونت می توانند عفونت را در طی زایمان به نوزادان خود منتقل کنند، که این مورد می تواند موجب عفونت چشم و پنومونی در نوزادان شود.

عوارض در مردان

• مردان نیز در صورت بی توجهی به درمان این عارضه می توانند مشکلات جدی را تجربه کنند. التهاب اپیدیدیم (لوله ای باریک در بیضه ها) یا همان اپیدیدیمیت یکی از عوارض این بیماری است.
• در صورتی که عفونت موجب درگیری غده پروستات شود، علائمی از جمله تب، ناراحتی و درد در کمر ایجاد می شود.
• به علاوه اورتریت ( التهاب مجرای ادرار) از دیگر عوارض این بیماری در مردان است.
• آرتریت واکنشی (نوع مزمن از آرتریت التهابی) از عوارض جانبی مشترک در مردان و زنان است که موجب آرتروز، ورم ملتحمه و التهاب سیستم های تناسلی، ادراری و گوارشی می شود.

پیشگیری از عفونت کلامیدیا

تنها روش برای پیشگیری از این بیماری ، پرهیز از داشتن رابطه جنسی کنترل نشده با سایر افراد است. روش های زیر می تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند:

• استفاده از کاندوم در طول مقاربت جنسی
• پرهیز از روابط جنسی کنترل نشده
• انجام غربالگری منظم

تشخیص عفونت کلامیدیا

از آنجایی که تشخیص بیماری کلامیدیا دشوار است، بیشتر متخصصان پیشنهاد می کنند افرادی که زیر ۲۴ سال هستند و از لحاظ جنسی فعال اند، غربالگری شوند.تست غربالگری شامل نمونه ادرار یا نمونه ای از گردن رحم یا انتهای آلت تناسلی مرد است.

درمان عفونت کلامیدیا

درمان دارویی

خوشبختانه کلامیدیا قابل درمان است و راه حل آن مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی است. آزیترومایسین و داکسی سایکلین از انواع آنتی بیوتیک هایی است که معمولاً برای درمان این عارضه تجویز می شوند. البته آنتی بیوتیک های دیگری نیز برای درمان این عارضه وجود دارد اما باید در دوز مصرفی این دارو دقت کرده و مطابق نظر پزشک مصرف نمایید.

معمولاً مدت زمان رفع این عفونت دو هفته می باشد.لازم است تا پایان دوره مصرف داروها و نیز بهبودی کامل از برقراری رابطه جنسی پرهیز نمایید زیرا که هنوز هم احتمال انتقال آلودگی وجود دارد

درمان گیاهی

برخی از درمان های مکمل می تواند به کاهش علائم این بیماری کمک کند. یکی از درمان های خانگی که ممکن است به بهبودی علائم کلامیدیا کمک کند، مصرف گیاه دارویی گلدن سیل است که علائم این بیماری مانند التهاب و عفونت را کاهش می دهد. این گیاه سیستم ایمنی بدن را تقویت میکند تا از بروز عفونت جلوگیری کند. در نتیجه مصرف این گیاه به کاهش علائم کلامیدیا کمک میکند.

عفونت کلامیدیا در بارداری

از عوارض ابتلا به کلامیدیا در زنان باردار می توان به عفونت کیسه و مایعات آمنیوتیک ، زایمان زودرس و پارگی زودرس غشاء (PPROM) اشاره کرد. اگرچه درمان سریع ممکن است خطر بروز این مشکلات را کاهش دهد اما برخی از مطالعات، کلامیدیا را با خطر بالای سقط جنین مرتبط می دانند. اگرچه برخی مطالعات دیگر هیچ ارتباطی بین این بیماری و سقط جنین پیدا نکرده اند.

اگر به این عفونت مبتلا شده باشید، یک عفونت کلامیدیا درمان نشده، شما را مستعد ابتلا به HIV و برخی دیگر از عفونت های مقاربتی (STI) می کند. همچنین خطر ابتلا به عفونت رحمی بعد از تولد نوزاد را افزایش می دهد.

علاوه بر این ، اگر به هنگام زایمان دچار عفونت کلامیدیا باشید، احتمال این که باکتری ها را به کودک خود منتقل کنید وجود دارد. در حقیقت به طور تقریبی نیمی از نوزادانی که به طور واژینال از مادران مبتلا به کلامیدیایمی درمان نشده به دنیا می آیند، به این عفونت مبتلا هستند.

تأثیر عفونت کلامیدیا بر جنین

بین 25 تا 50 درصد از این نوزادان، چند روز تا چند هفته پس از تولد، به عفونت چشم (ملتحمه) مبتلا می شوند. (قطرات یا پمادهای دارویی که بلافاصله پس از تولد به چشمان نوزاد شما می زنند ، برای جلوگیری از بیماری نایسریا گونوره آ، جلوی عفونت کلامیدیای چشم را نمی گیرند.) و 5 تا 30 درصد نوزادانی که در هنگام زایمان به کلامیدیا مبتلا می شوند، چند هفته تا چند ماه پس از تولد دچار ذات الریه می شوند.

اگرچه این عفونت ها می توانند بسیار جدی باشند؛ اما نوزادانی که به سرعت با آنتی بیوتیک درمان می شوند ، از این بیماری جان سالم به در می برند. البته بهتر است مادران مبتلا، قبل از زایمان تحت درمان قرار بگیرید تا در وهله اول از انتقال این بیماری به کودک خود جلوگیری کنند.

کنترل عفونت کلامیدیا در بارداری

از آن جا که تشخیص و درمان کلامیدیا در دوران بارداری بسیار مهم است و از آن جا که این یک عفونت نسبتاً شایع است ، CDC توصیه می کند که تمام زنان باردار در اولین مراجعه به پزشک معالج خود از نظر کلامیدیا معاینه شوند.

برای آزمایش کلامیدیا ، پزشک شما یک نمونه از واژن یا گردنه ی رحم یا نمونه ادرار شما را برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد. اگر آزمایش کلامیدیا شما مثبت باشد و در همان زمان باید برای سایر STI ها آزمایش شوید که این کار را پزشک معالج شما انجام می دهد.

پزشک شما ممکن است تست را در سه ماهه سوم بارداری تکرار کند ، تا مطمئن شود که هنگامی که برای زایمان آماده می شوید ، آلوده نبوده باشید. همچنین اگر در دوران بارداری خود به STI دیگری مبتلا شده اید یا اگر شما یا شریک زندگی تان علائم کلامیدیا را تجربه کرده اید ، دوباره آزمایش خواهید شد. CDC توصیه می کند که زنان باردار سه تا چهار هفته پس از اتمام درمان، مجدداً آزمایش شوند تا از درمان کامل عفونت مطمئن شوند.

برای کنترل کلامیدیا در بارداری فقط با یک شریک طولانی مدت که فقط با شما رابطه جنسی دارد رابطه جنسی برقرار کنید. در غیر این صورت ، از کاندوم لاتکس در طول مقاربت و سد دندانی در هنگام رابطه جنسی در دهان استفاده کنید تا خطر ابتلا به کلامیدیا و برخی از STI های دیگر را کاهش دهید. باز هم ، اگر فکر می کنید مبتلا به کلامیدیا (یا هر نوع STI دیگر) هستید، یا علائمی مبنی بر وجود این بیماری در خود مشاهده کردید ، سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید تا در صورت لزوم آزمایش و درمان شوید.

درمان عفونت کلامیدیا در بارداری

آنتی بیوتیک هایی که برای درمان کلامیدیا در دوران بارداری تجویز میشوند، علارتند از: آزیترومایسین، اریترومایسین و آموکسی سیلین. در ضمن اکثر پژوهش ها نشان می دهند که آزیترومایسین یک داروی امن و موثر است. واکنش ها و عوارض جانبی بد و خطرناک نسبت به این دارو خیلی کم پیش می آید.

داکسی سایکلین و آفلوکساسین نباید در دوران بارداری مصرف شوند چرا که ممکن است در رشد نوزاد مشکل ایجاد کنند. همچنین داکسی سایکلین میتواند رنگ دندان های کودک را تغییر دهد. آفلوکساسین میتواند در DNA نوزاد تغییر ایجاد کند و به بافت پیوندی نوزاد آسیب وارد کند. در ضمن شریک زندگی شما باید به طور همزمان تحت معالجه قرار بگیرد و هر دو شما باید یک هفته پس از اتمام درمان از رابطه جنسی خودداری کنید تا مجدداً عفونت ایجاد نشود.