عفونت مونونوکلئوز در کودکان چیست و چه علائم و نشانه هایی دارد؟

عفونت مونونوکلئوز یا بیماری بوسه در اغلب موارد قابل درمان است اما امکان دارد برخی افراد بدون داشتن علائم تا آخر عمر ناقل آن باشند. در هرصورت افراد در صورت داشتن علائم باید تحت نظر پزشک مورد درمان قرار گیرند. تانما در این مطلب نکات مفیدی را در خصوص مراقبت های درمانی مونونوکلئوز و همچنین درمان مونونوکلئوز با داروی گیاهی مطرح می کند که در زیر می خوانید؛

عفونت مونونوکلئوز چیست؟

" مونونوکلئوز عفونی " نوعی بیماری مربوط به دهان است که به آن بیماری بوسه نیز می گویند. وقتی به این بیماری مبتلا می شوید، نوعی غده در داخل دهانتان رشد می کند که مضر و بسیار عفونی است و در هر سنی اتفاق می افتد. در بعضی از مواقع هم هیچ علائمی ندارد؛ به همین دلیل، درمان نشده و به حال خود رها می شود. با وجود این، بدن کودکانی که به این عفونت مبتلا می شوند، آنتی بیوتیک هایی را برای دفاع از خود تولید می کند و همین باعث می شود تا آخر عمر، بدن شان در برابر این بیماری ایمن گردد. بزرگسالان در برابر این بیماری ایمن تر هستند.

شیوع عفونت مونونوکلئوز

عموماً مردم فقط یک بار به ویروس مبتلا مى شوند. این ویروس در بین افراد ۱۵ تا ۳۵ ساله شایع تر است.

منشاء عفونت مونونوکلئوز

یک ویروس مسری (ویروس ابشتین ـ بار) که در اثر تماس نزدیک نظیر بوسیدن ، غذای مشترک با فرد مبتلا یا سرفه کردن از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

عوامل خطر

• استرس
• بیماری هایی که مقاومت بدن را کاهش می دهند.
• خستگی یا کار زیاد
• میزان بروز بالای آن در بین دانشجویان و سربازان ممکن است ناشی از استراحت ناکافی یا زندگی جمعیتی آنها باشد.

علائم عفونت مونونوکلئوز

• تب
• گلودرد (که گاهی شدید اس )
• خستگی
• تورم غدد لنفاوی ، معمولاً در ناحیه گردن ، زیر بغل یا کشاله ران
• بزرگی طحال
• بزرگی کبد
• یرقان با زردی پوست و چشم ها (گاهی)
• سردرد
• درد عمومی بدن

علائم عفونت مونونوکلئوز در کودکان

• لرز
• سردرد
• کاهش اشتها
• پف کردن پلک ها
• بزرگ شدن کبد و طحال
• حساسیت بیش ازحد به نور
• کم خونی

عوارض عفونت مونونوکلئوز

• بزرگ شدن طحال و درد در قسمت بالایی شکم
• ابتلا به هپاتیت ها و یرقان ها
• کم خونی
• ورم لوزه ها، به گونه ای که نفس کشیدن دشوار می شود.

تشخیص عفونت مونونوکلئوز

تشخیص عفونت مونونوکلئوز معمولاً با بررسی سوابق پزشکی، معاینه ی فیزیکی و آزمایش خون انجام می شود. در آزمایش خون ممکن است تعداد کامل سلول های خونی شمارش شده (CBC) و یا وجود گلبول های سفید غیرطبیعی ( لنفوسیت های آتیپیک) بررسی شود. در آزمایش خون مواردی چون افزایش آنتی بادی های ضد ویروس اپشتین بار نیز تشخیص داده می شوند.

پیشگیری از عفونت مونونوکلئوز

شما نمی توانید خود را کاملا در برابر این بیماری ایمن کنید؛ چون در حال حاضر، هیچ واکسنی برای آن وجود ندارد. اما اگر مبتلا شدید، دیگران را نبوسید و ظرف، غذا و مسواک تان را با دیگران تقسیم نکنید. تا جایی که امکان دارد تا مدت ها بعد از بهبودی این موارد را رعایت کنید.

اگر شک دارید که به این بیماری مبتلا شده اید، از رد و بدل کردن وسایل خود با بقیه خودداری کنید تا اینکه ویروس از بدن تان خارج شود.تقریبا همه افراد بالغ در ۳۵ سالگی، به EBV مبتلا می شوند و بدن شان برای مبارزه با این عفونت آنتی بیوتیک تولید می کند. افراد تقریبا تنها یک بار، در زندگی شان به مونونوکلئوز مبتلا می شوند.

درمان عفونت مونونوکلئوز

درمان دارویی مونونوکلئوز

مى توانید از قرص استامینوفن یا ایبوپروفن براى کاهش درد و تب استفاده کنید. از دادن آسپیرین به کودکان خوددارى کنید، زیرا مصرف آسپیرین در کودکان مى تواند به عارضه نادر اما مرگباری به نام "نشانگان راى" بینجامد.

آنتی بیوتیک ها نظیر پنى سیلین در عفونت مونونوکلئوز کاربردى ندارند. عامل بیماری ویروس است و آنتى ییوتیک ها در مقابل ویروس ها بى اثر هستند. اگر علاوه بر عفونت مونونوکلئوز ، یک عفونت میکروبى هم داشته باشید، پزشک به شما یک آنتى بیوتیک مى دهد.

در واقع گاهی اوقات گلودرد چرکی (استرپتوکوکی) همراه با گلودرد مونونوکلئوز وجود دارد. همچنین ممکن است دچار عفونت سینوس ها (سینوزیت) و یا عفونت لوزه ها شوید. در این صورت برای درمان این عفونت های باکتریایی، بایستی آنتی بیوتیک مصرف کنید.

داروی آموکسی سیلین و سایر مشتقات پنی سیلین برای این بیماران تجویز نمی شود. در حقیقت برخی از افراد مبتلا به مونونوکلئوز با مصرف این داروها، دچار حساسیت پوستی می شوند. اما این بثورات پوستی لزوما به معنای حساسیت (آلرژی) به آنتی بیوتیک نیست. در صورت نیاز از سایر انواع آنتی بیوتیک ها که کمتر باعث آلرژی پوستی می شوند، برای درمان عفونت در این بیماری استفاده می شود.همچنین برای کاهش برخی علائم این بیماری مثل ورم شدید گلو و لوزه ها، ممکن است پزشک یک داروی کورتونی مثل پردنیزون برای شما تجویز کند.

درمان خانگی مونونوکلئوز

• علاوه بر استراحت کردن در بستر، عمل به توصیه های زیر در بهبود علائم بیماری مؤثر است:

نوشیدن زیاد آب و آب میوه

نوشیدن مایعات، تب و گلودرد را بهبود می دهد و از کم آبی بدن جلوگیری می کند.

مصرف داروهای مسکن

در صورت نیاز، استامینوفن یا بروفن بخورید. این داروها، ویروس بیماری را از بین نمی برند، بلکه فقط باعث کاهش درد و تب می شوند.

غرغره آب نمک

برای کاهش گلودرد، چند بار در روز آب نمک غرغره کنید. نصف قاشق مرباخوری نمک را در یک لیوان آب گرم حل کنید و غرغره نمایید.

اجتناب از فعالیت و ورزش

از هرگونه فعالیت و ورزش تا زمانى که پزشک تجویز کند، اجتناب کنید. حرکت زیادى مى تواند خطر پارگى طحال را افزایش دهد. براى سه تا چهار هفته پس از شروع عفونت باید از فعالیت جسمی خوددارى کنید.

الکل مصرف نکنید

چون برای طحال بزرگی که در آستانه ترکیدن است، ضرر دارد.

مصرف شکلات تلخ

کمی کاکائوی سفت یا شکلات تلخ بخورید تا گلوی تان خشک نشود.

عدم مصرف کربوهیدرات

مصرف کربوهیدرات را محدود کنید.

درمان مونونوکلئوز در طب سنتی

ستروگال

ستروگال یک داروی گیاهی سنتی چینی هستند که ایمنی بدن را بالا می برند. ساختار ایمن و خاصیت سازگارپذیری آن، عفونت و ناراحتی ناشی از آن را از بین می برد. از طرفی دیگر، بدن را پرانرژی می کند. یک مشت ریشه استروگال خشک را با یک مقدار آب مخلوط کنید و آن را بجوشانید. اجازه دهید ۳۰ دقیقه بجوشد و سپس آن را صاف کنید. روزی دو بار، از این چای بنوشید. استروگال را بعد از مشورت با پزشک مصرف کنید.

مصرف روغن نارگیل در پخت و پز

روغن نارگیل اسیدهای چرب ملایمی با خاصیت ضدویروسی، دارد. این روغن برای درمان EBV و آنفولانزا مؤثر است و برای کسانی که از سرخک، تبخال، هپاتیت C و ایدز رنج می برند، بسیار مفید است. اسید اوریک و دیگر اسیدهای چرب ملایم روغن نارگیل به سرعت جذب بدن می شوند و« Mononucleosis» را در بدن شکل می دهد. Mononucleosis یک ضدویروس و ضدباکتری قوی است.

گیاه اکیناسه

۱ یا ۲ قاشق چای خوری اکیناسه خشک شده در ۱ فنجان آب داغ ریخته به مدت ۱۰ دقیقه دم کنید هرروز ۱ تا ۲ فنجان از این چای را بنوشید. روش دیگر، ۱ قاشق چای خوری تنتور اکیناسه در یک لیوان آب بریزید ۳ یا ۴ بار در روز بنوشید. می توانید از کپسول اکیناسه استفاده کنید تا زمانی که خوب شوید البته قبل از استفاده با پزشک مشورت کنید. مراقب باشید افراد مبتلا به اختلالات خود ایمنی باید این گیاه را مصرف نکنند. به علاوه، این گیاه مناسب کودکان نیست.