همه چیز از سینمایی سال دوم دانشکده من | داستان فیلم + معرفی عوامل

سال دوم دانشکده من محصول ۱۳۹۶ تازه‌ترین فیلم رسول صدرعاملی در مقام کارگردان بعد از ۹ سال پس از ساخت فیلم در انتظار معجزه است. این فیلم بر اساس فیلمنامه ای از پرویز شهبازی است و از ۹۰۰ نفر تست گرفته شد که در نهایت ۲۲ نفر بازیگر و ۲ چهره جدید به سینما معرفی شدند.این فیلم برای نخستین بار در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. این فیلم نامزد دریافت سیمرغ بلورین برای موسیقی در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شده.

عوامل سینمایی سال دوم دانشکده من

• کارگردان:  رسول صدر عاملی
• بازیگران: سها نیاستی ، فرشته ارسطویی ، علی مصفا ، پدرام شریفی ، بابک حمیدیان ، ویشکا آسایش ، شقایق فراهانی ، نیلوفر خوش خلق ، علی استادی، مریم بوبانی، شیوا خسرومهر و افشین هاشمی
• تهیه‌کننده: مسعود ردایی
•  فیلمنامه‌نویس: پرویز شهبازی
•  مدیرفیلمبرداری: هومن بهمنش
•  چهره‌پرداز: عبداله اسکندری
•  طراح صحنه و لباس: آتوسا قلمفرسایی
•  تدوین: مصطفی خرقه پوش
• موسیقی: کریستف رضاعی
•  صدابردار: منصور شهبازی
• صداگذار:سیدمحمود موسوی نژاد
• جلوه‌های ویژه میدانی:آرش آقابیگ
• جلوه‌های ویژه بصری: جواد مطوری
• عکاس: مریم تختکشیان

داستان سینمایی سال دوم دانشکده من

مهتاب ( سها نیاستی ) و آوا ( فرشته ارسطویی ) دانشجویان سال دوم دانشکده معماری هستند که به اتفاق تعدادی دیگر از همکلاسی‌هایشان برای یک سفر چند روزه دانشجویی از تهران به اصفهان می‌روندو…

نقد سینمایی سال دوم دانشکده من

از سه گانه صدرعاملی با سوژه دختران نوجوان سالها گذشته و در « سال دوم دانشکده من »، دختران وارد دانشگاه شده و به انسانهای بالغی تبدیل شده اند اما رویکردهای اخلاقی شان تفاوتی با نوجوانان ندارد. دغدغه آنها کماکان مانند دوران نوجوانی، وابسته به جنس مذکر و اقدامات و تصمیمات آنهاست!

فیلمنامه پرویز شهبازی در اغلب موارد دچار محاسبات اشتباه می شود. به کما رفتن آوا نمی تواند بستر مناسبی برای ایجاد رابطه بین مهتاب و علی باشد. اصولاً در چنین شرایطی اغلب روحیات و اخلاق افراد مرتبط با شرایط حکم می کند که وضعیت را مدیریت نمایند اما از دل این بحران رابطه ای ناپخته شکل می گیرد!

هرچه که بیشتر به پایان داستان نزدیک می شویم، بی توجهی متن به سوژه هایش بیشتر می شود تا جایی که در یک چشم برهم زدن، همه چالش های داستان به یکباره از بین رفته و فیلم به خوبی و خوشی به پایان می رسد و منطق را زیر سوال می برد.

فیلم صدرعاملی بیش از هر چیز، از دو ضعف عمده رنج می‌برد: اول آنکه بحران موجود در قصه، برای شخصیت‌ها اندک التهاب و تشویشی ایجاد نمی‌کند. یک گروه از دانشجویان دختر از طرف دانشگاه به سفر اصفهان می‌روند و یکی از دانشجویان در اثر حادثه‌ای، ضربه مغزی می‌شود. این فاجعه تلخ اما، محرک هیچ کشمکشی در قصه نیست. دوستان دخترک مصدوم در رستوران هتل چلوکباب می‌خورند و بگو بخند می‌کنند، صمیمی‌ترین دوستش دلباخته دوست پسر او می‌شود و حتی پدر و مادرش هم چنان ساده و بی‌تنش با واقعه رو برو می‌شوند که گویی دخترشان یک ترم در دانشگاه مشروط شده! اگر تا پیش از این، داد و بیدادهای بی‌خود و بی‌جهت فیلم‌های اجتماعی سینمای ایران، به یک اپیدمی بی‌معنا تبدیل شده بود، حالا با فیلمی رو به روییم که شخصیت‌ها جایی که باید هم، خم به ابرو نمی‌آورند!

ضربه دیگر به پیکره فیلم صدرعاملی، از ناحیه انتخاب بازیگر وارد می‌شود. اگر پرویز شهبازی در بازی گرفتن از جوانان نابازیگر و تازه‌کار یک استاد مسلم است، صدرعاملی در بازی گرفتن از همین بازیگران ناتوان است و داستانی که درباره چند دختر جوان است، به زحمت دو – سه سکانس قابل قبول از بازی آنها دارد. مشکل اما به بازیگران تازه کار محدود نمی‌شود و از نیلوفر خوش خلق که بی شک یکی از ضعیف ترین نقش آفرینی‌های کارنامه خود را به ثبت رسانده، تا علی مصفا که این بار درونگرایی و خونسردی عمیق و شدیدش، کاملاً در تضاد با موقعیت کاراکتر قرار می‌گیرد، همگی به کیفیت نهایی اثر ضربه زده‌اند.

جایی از فیلم «پذیرایی ساده»، مانی حقیقی در جواب سوال دختر فیلم که قِلق روشن شدن فندکش را می‌پرسید، می‌گفت «قلقش منم!». و حالا انگار پرویز شهبازی باید به هر کارگردانی که قصد ساخت فیلمنامه‌ای از او را دارد گوشزد کند که ساخت این متنها قِلقی دارد، و «قِلقش منم!».

درباره کارگردان

رسول صدر عاملی در سال ۱۳۳۳ در اصفهان متولد شد. پدرش سید فخرالدین صدرعاملی (۱۳۱۴–۱۳۹۰)، روحانی و از خاندان صدر عاملی بود. او که از از نزدیکان موسی صدر بود به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و پس از انقلاب مناصبی چون نماینده ولی فقیه و مسؤول عقیدتی سیاسی شهربانی تهران، نماینده ولی فقیه و مسؤول عقیدتی سیاسی آگاهی تهران، نماینده ولی فقیه و مسؤول عقیدتی سیاسی امور مالی ناجا را برعهده داشت و از اعضای جامعه روحانیت مبارز بود.

صدر عاملی، که فعالیت فرهنگی و اجتماعی خود را از هفده‌سالگی با خبرنگاری آغاز نمود، در زمان تحصیلش در مونت پلیه ی فرانسه به اصلی‌ترین گزارشگر بین‌المللی اخبار مربوط به اقامت سید روح‌الله خمینی در نوفل لوشاتو تبدیل شد و در پرواز انقلاب تنها گزارش مستند تصویری و تنها مصاحبهٔ روح‌الله خمینی را ثبت نمود. وی تا سال ۱۳۵۹ به عنوان گزارشگر، قصه‌نویس، دبیر سرویس حوادث و سپس دبیر سرویس پارلمانی با روزنامه اطلاعات همکاری داشت. وی در زمان جنگ تحمیلی نیز به ساختن مستند جنگ با علی مزینانی پرداخت. در زمان جنگ به دلیل کشته شدن برادرش مجبور به بازگشت به ایران شد.

هرچند صدر عاملی کارهای مستند و تجربی مختلفی را در کارنامهٔ خود داشت، اما فعالیت حرفه‌ای خود در سینما را با تهیه‌کنندگی فیلم خونبارش (۱۳۵۹) به عنوان اولین پروژهٔ سینمایی پس از انقلاب آغاز کرد و دو سال بعد، اولین فیلم خود در جایگاه کارگردان را بانام رهایی (۱۳۶۱) ساخت.

او میلاد فیلم را که نخستین شرکت ایرانی تولید و توزیع فیلم سینمایی پس از انقلاب اسلامی به‌شمار می‌رود، در سال ۱۳۵۸ تأسیس کرد و با تلاش خود در طول بیش از سه دهه توانست نقشی استثنائی در حمایت از سینمای بخش خصوصی ایران ایفا نماید. رسول صدرعاملی در سال ۱۳۸۴ با همکاری چند تن دیگر، مؤسسه بین‌المللی فیلمیران را تأسیس کرد که هم‌اکنون بزرگترین توزیع کننده فیلم در کشور است و در سال‌های اخیر همواره بیش از ۷۰٪ تولیدات سینمای ایران توسط این مؤسسه پخش شده‌است.

فیلم‌شناسی رسول صدر عاملی

کارگردان

• سال دوم دانشکده من (۱۳۹۶)
• در انتظار معجزه (۱۳۸۸)
• زندگی با چشمان بسته (۱۳۸۷)
• شب (۱۳۸۶)
• هر شب تنهایی (۱۳۸۶)
• دیشب باباتو دیدم آیدا (۱۳۸۳)
• من ترانه ۱۵ سال دارم (۱۳۸۰)
• دختری با کفشهای کتانی (۱۳۷۷)
• سمفونی تهران (۱۳۷۳)
• قربانی (۱۳۷۰)
• پاییزان (۱۳۶۶)
• گل‌های داودی (۱۳۶۳)
• رهایی (۱۳۶۱)

فیلمنامه‌نویس

• در انتظار معجزه (۱۳۸۸)
• هر شب تنهایی (۱۳۸۶)
• دیشب باباتو دیدم آیدا (۱۳۸۳)
• من ترانه پانزده سال دارم (۱۳۸۰)
• سمفونی تهران (۱۳۷۳)
• می‌خواهم زنده بمانم (۱۳۷۳)
• قربانی (۱۳۷۰)
• رهایی (۱۳۶۱)

تهیه‌کننده

• سونامی (۱۳۹۷)
• عروسک فرنگی (۱۳۸۴)
• دیشب باباتو دیدم آیدا (۱۳۸۳)
• برگ برنده (۱۳۸۲)
• دختری با کفش‌های کتانی (۱۳۷۷)
• شبیخون (۱۳۷۶)
• در کمال خونسردی (۱۳۷۳)
• روزهای خوب زندگی (۱۳۷۳)
• سمفونی تهران (۱۳۷۳)
• پاییزان (۱۳۶۶)
• رهایی (۱۳۶۱)

جوایز

جوایز داخلی فیلم «دختری با کفش‌های کتانی»

۱. بهترین فیلم جشن خانهٔ سینما در سال ۱۳۷۸.

۲. بهترین فیلم مجمع کودک و نوجوان در سال ۱۳۷۸.

۳. بهترین فیلم جشنوارهٔ بین‌المللی آموزشی - تربیتی فیلم رُشد.

۴. فیلم منتخب هیئت داوران شانزدهمین دورهٔ جشنوارهٔ بین‌المللیِ کودک و نوجوان، اصفهان ۱۳۷۸.

۵. پروانهٔ زرّین بهترین بازیگر نوجوانِ شانزدهمین دورهٔ جشنوارهٔ بین‌المللیِ کودک و نوجوان، اصفهان ۱۳۷۸.

جوایز خارجی فیلم «دختری با کفشهای کتانی»

۱. جایزهٔ ویژهٔ بازیگر زن برای بازیِ پگاه آهنگرانی در بیست و سوّمین جشنوارهٔ فیلم قاهره، مصر ۱۹۹۹.

۲. جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران برای دوستی ملّت‌ها در پنجاهمین جشنوارهٔ فیلم برلین، آلمان ۲۰۰۰.

۳. دیپلم افتخارِ سوّمین جشنوارهٔ بچّه‌های المپیک، یونان ۲۰۰۰.

۴. جایزهٔ CIFEJ نوزدهمین دورهٔ جشنوارهٔ فیلم آلکینو، لهستان ۲۰۰۱.

۵. جایزهٔ فیل نقره‌ای برای بهترین کارگردانی، از جشنوارهٔ فیل طلایی، هند ۲۰۰۱.

۶. لوح تقدیر و عضویتِ افتخاری انجمن حمایت از حقوق کودکان برای بررسی مسائل زنان و دختران و تعریف از سنّ کودکی در ایران و برتاباندن چاره جویی‌های هوشمندانه و مستقل انسانی در مرکزِ کودکی- نوجوانی.

جوایز داخلی فیلم «من، ترانه، ۱۵سال دارم»

• ۱. سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی بیستمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم فجر.
• ۲. سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌نامهٔ بیستمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم فجر برای کامبوزیا پرتوی و رسول صدر عاملی.
• ۳. سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اوّل زنِ بیستمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم فجر برای ترانه علیدوستی .
• ۴. سیمرغ بلورین بهترین چهره‌پردازیِ بیستمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم فجر برای علی عابدینی.
• ۵. دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمّل زن بیستمین جشنوارهٔ فیلم فجر برای مهتاب نصیرپور.
• ۶. کاندیدای رشته‌های بهترین فیلم، طرّاحی صحنه و لباس، فیلم‌برداری و صدا برداری از جشنوارهٔ فیلم فجر.
• ۷. بهترین فیلم از نگاه انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران.
• ۸. جایزهٔ ویژهٔ انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران به ترانه علیدوستی.
• ۹. نخل طلایی بهترین بازیگر نقش اوّل زنِ جشنوارهٔ فیلم‌های اجتماعی آبادان.
• ۱۰. بهترین فیلم از نگاه منتقدان ماهنامهٔ فیلم.
• ۱۱. جایزهٔ ویژهٔ معاونت سینمایی به عنوان دوّمین فیلم در سال ۱۳۸۰.
• ۱۲. لوح تقدیر ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر.
• ۱۳. لوح تقدیر بهترین فیلم‌نامه از نیروی انتظامی.
• ۱۴. لوح تقدیر بهترین فیلم از نیروی انتظامی.
• ۱۵. لوح تقدیر و عضویت افتخاری انجمن حمایت از حقوق کودکان.
• ۱۶. لوح تقدیر سازمانِ حمل و نقل و ترافیک تهران برای کارگردانی.
• ۱۷. ـ تقدیر و تشکّر وزارت آموزش و پرورش از توجّه سازندگانِ فیلم به مسائل نوجوانان.
• ۱۸. بهترین فیلم جشنوارهٔ بین‌المللی آموزشی - تربیتی فیلم رُشد.

جوایز خارجی فیلم «من، ترانه ۱۵ سال دارم»

• ۱. جایزهٔ بهترین فیلم NETPAC (ارتقای سینمای آسیا).
• ۲. جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران پنجاه و پنجمین جشنوارهٔ فیلم لوکارنو، سوییس ۲۰۰۲
• ۳. جایزهٔ بهترین بازیگر زن پنجاه و پنجمین جشنوارهٔ فیلم لوکارنو، سوییس ۲۰۰۲
• ۴. جایزهٔ بهترین فیلم چهاردهمین جشنوارهٔ فیلم رِن، فرانسه ۲۰۰۳
• ۵. جایزهٔ ویژهٔ شهر رِن در چهاردهمین جشنوارهٔ فیلم رِن، فرانسه ۲۰۰۳
• ۶. جایزهٔ تماشاگران چهاردهمین جشنوارهٔ فیلم رِن، فرانسه ۲۰۰۳
• ۷. جایزهٔ FIPRESCI (فدراسیون بین‌المللیِ مطبوعات سینمایی).
• ۸. جایزهٔ ویژهٔ کلیساهای جهانی.
• ۹. جایزهٔ حقوق بشر.
• ۱۰. جایزهٔ بهترین فیلم جشنوارهٔ بین‌المللی بریسبان، استرالیا ۲۰۰۳
• ۱۱. جایزهٔ بهترین فیلم جشنوارهٔ فیلم شیکاگو، آمریکا ۲۰۰۳

جوایز فیلم «دیشب باباتو دیدم»

• ۱. پروانه زرین بهترین فیلم بلند مسابقه سینمای ایران
• ۲. پروانه زرین بهترین کارگردانی مسابقه سینمای ایران
• ۳. پروانه زرین بهترین فیلمنامه بخش مسابقه آسیا
• ۴. جایزه بهترین فیلمنامه هیئت داوران مجمع سینمای کودک و نوجوان به خاطر توجه به نیازهای روحی و عاطفی نوجوانان در بحرانی‌ترین شرایط سنی
• ۵. جایزه بهترین فیلم هیئت داوران مجمع سینمای کودک و نوجوان
• ۶. حضور در جشنواره بین‌المللی فیلم‌های مستقل رم
• ۷. برنده پروانه زرین از بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان اصفهان برای بهترین کارگردانی، فیلمنامه و فیلم.

جوایز فیلم «شب»

• ۱. بهترین فیلم جشنواره دین در دنیای امروز (Religion to day) رم- ایتالیا ۲۰۰۸
• ۲. بهترین بازیگر نقش اول مرد ( امین حیایی ) جشنواره فیلم فجر ۲۰۰۸
• ۳. کاندیدای بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشن بزرگ سینمای ایران ۲۰۰۸
• ۴. حضور در جشنواره خروس طلایی دالیان- چین ۲۰۰۸

جوایز فیلم «هر شب تنهایی»

• بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر – بخش بین‌الملل ۱۳۸۷
• ۱. بهترین فیلم از نگاه تماشاگران مرکز فیلم شیکاگو – آمریکا ۲۰۰۸
• ۲. برنده جایزه بهترین کارگردانی بیست و دومین دوره جشنواره پرده نقره‌ای – سنگاپور ۲۰۰۹
• ۳. جایزه بهترین فیلم جشنواره منبر طلایی – روسیه ۲۰۰۸
• ۴. بهترین فیلم از نگاه کاردینال‌های واتیکان – رم ۲۰۰۹
• ۵. بهترین فیلم از نگاه دانشجویان علوم ارتباطات – رم ۲۰۰۹
• ۶. جایزه ویژه تماشاگران جشنواره بمبئی – ۲۰۰۹

تصاویر سینمایی سال دوم دانشکده من