از پیر سینگ لب بیشتر بدانید
پیرسینگ لب ،چیزی در این باره می دانید .شاید شما در خیابان ، اتوبوس و مترو و یا نه در یک عروسی یا مهمانی آدم هایی را دیده اید که به جز گوشها که خوب معمول و عادی و همه گیر است نقاط دیگری از بدنشان را مثل بینی و لب ، ناف و .. را سوراخ کرده و اشیای تزئینی و جواهرات را در آنها فرو برده اند ، اول باید بگویم که اگر نمی دانید بدانید که نام این کار پیرسینگ کردن است ؛واقع پیرسینگ کردن و سوراخ کردن گوش و بینی و. . . مال امروز و دیروز نیست. جالب است بدانید شروع این کار از قرن پنجم میلادی است و به طور مشخص قدیمی ترین فعالیت های مرتبط با سوراخ کردن بدن به دوران مصریان باز می گردد که مردها و زن ها گوش های خود را سوراخ می کردند.
سوراخ کردن بینی و ابرو هم درفرهنگ هندی ها، آفریقایی ها و رومی ها گسترش پیدا کرد و امروزه ما رکورد های جهانی بسیار عجیبی از سوراخ کردن های موقت یا دائمی در بدن می بینیم. پیرسینگ لب از گونه های پرطرفدار پیر سینگ است. در این مطلب از تانما با ما همراه شوید تا بدانید پیرسینگ چیست و پیرسینگ لب چه اصول و مراقبتهایی دارد .
پیرسینگ لب و مراقبت های آن
آیا تا به حال به این فکر افتاده اید که لب هایتان را برای زیبایی بیشتر و تنوع پیرسینگ کنید؟ انواع پرسینگ لب وجود دارد.اگر بله لطفا این مقاله را بخوانید تا از راهکارها و مراقبت های آن بهره بگیرید و اگر هم پاسخ شما خیر هست با مطالعه این مطلب شاید علاقه پیدا کنید تا شما هم برای یکبار امتحان کنید.
پیرسینگ (Piercing) یا همان سوراخ کردن پوست به منظور وارد کردن اشیای تزئینی و جواهرات است که شایعترین و قدیمیترین نوع آن سوراخ کردن نرمه و غضروف گوش است اما امروزه برای قسمتهای دیگر بدن ازجمله بینی، زبان، لب، ابرو، ناف، دندان و حتی چشم هم استفاده میشود. پیرسینگ نرمه و غضروف گوش معمولا با استفاده از گانهای مخصوص (دستگاه تفنگ مانند) انجام شده و برای قسمتهای دیگر بدن از سوزن استفاده میشود. همچنین درمورد پیرسینگ دندان ابتدا سطح دندان تراش میخورد و بعد جواهر روی آن نصب میشود. در پیرسینگ چشم هم شیء تزئینی از طریق جراحی زیر ملتحمه قرار میگیرد که برای درآوردن آن هم بار دیگر به عمل جراحی نیاز خواهد بود
پیرسینگ کردن در عین زیبایی ممکن است ناراحتی هایی را برای شما به وجود بیاورد. پس لطفا به این موارد توجه کنید:
شاید زبانتان عفونت کند.
یکی از مهمترین عوارض پیرسینگ، عفونت باکتریایی و ویروسی است. در این رابطه مناطقی مثل لب و زبان بیشتر مستعد عفونی شدن هستند زیرا با باکتریهای بیشتری تماس دارند. اما به هر حال عفونت ممکن است در هر قسمتی از بدن پس از پیرسینگ ایجاد شود بهخصوص اگر اصول بهداشتی رعایت نشود. برای مثال باقی ماندن خون روی وسایل میتواند فرد را در خطر ابتلا به بیماری هایی مثل هپاتیت B، هپاتیت C و HIV قرار دهد. »
مدل پیرسینگ لب 2018
چه کسانی گوشت اضافه میآورند؟
برخی مشکلات حتی میتواند پس از کمک گرفتن از متخصصان مجرب و با رعایت اصول بهداشتی هم اتفاق بیفتد. یکی از عوارض احتمالی پیرسینگ، ایجاد گوشت اضافه یا کلوئید است.
این عارضه در هر قسمتی از بدن میتواند ایجاد شود و در کسانی که زمینه ارثی کلوئید دارند، بیشتر دیده میشود. به عبارتی ممکن است براثر پیرسینگ در ناحیه مورد نظر بافت اسکار رشد کند که نمای ظاهری بدی دارد و برای برطرف کردن آن جلسات درمانی زیادی لازم است. همچنین اگر فرد بار دیگر پیرسینگ انجام دهد دوباره دچار گوشت اضافه یا کلوئید خواهد شد.
علاوه بر اینها، بعضی مناطق بدن بیشتر مستعد آوردن گوشت اضافه هستند ازجمله ناحیه گردن به بالا، ناحیه پشت، سینه، شانه و ... اما احتمال ایجاد کلوئید در نواحی پایینتنه کمتر است مگر اینکه فرد استعداد کلوئید داشته باشد.»
فراموش نکنید!
افرادی که مستعد حساسیت هستند بهتر است از فلزات حاوی نیکل یا بدلیجات استفاده نکنند. در صورت وقوع حساسیت باید آویز از پوست جدا شده و برای دریافت درمان مناسب به متخصص پوست مراجعه شود.
از آویز نیکل استفاده نکنید!
یکی دیگر از عوارض احتمالی پیرسینگ حساسیت یا آلرژی نسبت به آویزهای تزئینی است. این حساسیت معمولا در مورد فلز نیکل اتفاق میافتد و احتمال آلرژی به طلا خیلی کمتر است. از علائم آن هم میتوان به قرمزی، پوستهریزی و خارش در محل اشاره کرد. البته در موارد شدیدتر ممکن است مناطق دیگر بدن هم دچار علائم حساسیت شوند بنابراین افرادی که مستعد حساسیت هستند بهتر است از فلزات حاوی نیکل یا بدلیجات استفاده نکنند. در صورت وقوع حساسیت باید آویز از پوست جدا شده و برای دریافت درمان مناسب به متخصص پوست مراجعه شود.»
دهانشویه قرقره کنید.
بعد از انجام پیرسینگ معمولا حدود شش هفته طول میکشد تا محل آن ترمیم شود. البته این زمان برای بعضی افراد میتواند طولانیتر باشد. به هر حال در این دوره باید نکات بهداشتی خاصی را رعایت کرد برای مثال درمورد پیرسینگ لب و زبان باید بعد از هر بار غذا خوردن و قبل از رفتن به تختخواب از دهانشویه های آنتیباکتریال استفاده کرد طوری که دهانشویه چند دقیقه در دهان باقی بماند. همچنین باید مرتب مسواک زده شود. پیرسینگهای روی پوست هم بهتر است روزانه با صابونهای آنتی باکتریال شستوشو داده شوند.
با الکل ضدعفونی نکنید.
نباید پس از سوراخ کردن پوست از الکل، بتادین و موادی مانند آنها روی محل مورد نظر استفاده کنید چراکه باعث خشک شدن و آسیب رساندن به پوست میشوند. عفونت ناحیه سوراخ شده، از مشکلات دیگری است که افراد را نگران میکند. بعد از گذشت چند ماه معمولا دیگر سوراخ باز میماند و احتمال بسته شدن آن کم است. باید توجه داشته باشید که یک مقدار قرمزی، التهاب و حتی ترشحات زرد و سفید و خونریزی مختصر در ناحیه طی روزهای اول طبیعی است و به مرور برطرف میشود اما اگر این علائم شدید باشند حتما باید به پزشک مراجعه کرد.»
با حوله خشک نکنید.
«بعد از انجام پیرسینگ تا پایان زمان ترمیم، آن را دستکاری نکنید و آویز را تغییر ندهید.» در سه تا چهار ماه اول بیشتر از دو بار در روز ناحیه را شستوشو ندهید و برای خشک کردن محل پیرسینگ از حوله کاغذی استفاده کنید زیرا حولههای پارچهای معمولا آلوده به باکتری هستند.