محمدبن سیرین گوید :
اگر کسی بیند در دوزخ شد و بیرون نیامد ، دلیل کند که عاصی و بدکار است و توبه باید کند و به سوی حق تعالی بازگردد ، زیرا اجلش نزدیک است . اگر توبه نکند ، بیم آن باشد که به کافری بمیرد . اگر بیند دوزخ را و از آن رنجی و گزندی به تن او نرسید ، دلیل که در رنج و غم دنیا گرفتار شود وبه آخر سلامتی یابد . اگر بیند در دوزخ رفت و ندانست کی بدانجا رفت ، پیوسته در جهان مدبر و مخذول و تنگ روزی باشد . اگر بیند که طعام و شراب آنجا می خورد و در آتش می سوخت ، دلیل که در جهان کردار بد می کند و در آخرت بلای او بود . اگر بیند فرشته موی پیشانی وی بگرفت و به دوزخ رفت ، دلیل که به گناه کردن بمیرد . اگر بیند از غذای دورخ چیزی بخورد ، مانند زقوم ، دلیل است که به علم باطل و مجهول مشغول شود ، که آن علم وبال او بود ، یا خون ناحق کند . اگر بیند شمشیر کشید و به دوزخ رفت ، دلیل که سخن فحش و منکر گوید . اگر بیند آتش دوزخ همی خورد ، دلیل است که مال یتیمان خورد . اگر بیند که آتش نزدیک دوزخ می افروخت ، دلیل که او را کاری صعب پیش آید ، از جهت پادشاهی .
جابر مغربی گوید :
اگر بیند او را کشان کشان به دوزخ بردند ، دلیل که عاقبت او به کفر کشد . اگر بیند بانگ آتش دوزخ می شنید دلیل که هیبت و سیاست پادشاه بدو رسد . اگر بیند که در نزدیک دوزخ قرار گرفت دلیل که جهان بر وی دشوار شود .
حضرت امام جعفر صادق فرماید :
دیدن دوزخ به خواب شش وجه است .
اول : خشم گرفتن خدای تعالی بر وی .
دوم : مبتلا شدن به گناه .
سوم : جور سلطان ستمگر ( ستم پادشاه ستمگر ) .
چهارم : رنج و مصیبت .
پنجم : خذلان ( خواری و درماندگی ) .
ششم : مال یتیمان و ربا خوردن .
یوسف نبی علیه السلام گوید :
دیدن دوزخ از گناه توبه کند
