چگونه با فرزند خود ارتباط برقرار کنیم؟!

 اصول رابطه با فرزندان چیست ؟ یکی از مهمترین اصل در تربیت فرزند ارتباط برقرار کردن اصولی  با کودک است . نحوه درست ارتباط برقرار کردن با کودک تاثیر بسزایی در رشد عاطفی و احساسی وی دارد. بسته به شرایط فکری و سنی کودک باید به روش خاصی با او حرف زد. این که بدانیم چه انتظاری را در چه سنی باید از کودک داشته باشیم بسیار مهم است.

برقراری صحیح ارتباط با فرزندان

برقرار کردن ارتباط با کودکان از زمان نوزادى به بعد یکى از بهترین و خوشایندترین تجربه ها هم براى فرزند و هم براى والدین است.

کودکان با گرفتن اطلاعات از فعل و انفعالات و تجربه هاى به دست آمده از دیگر کودکان، جوانان و دنیاى اطراف خود بطور روزانه، یادگیریهایى به دست مى آورند. در سنین ۴ تا ۵ سالگى بسیارى از کودکان وارد مهدکودک یا پیش دبستانى مى شوند و از زبان خود براى برقرارى ارتباط و یادگیرى در کلاس استفاده مى کنند.

چگونه باید با کودک خود رابطه برقرار کنم؟

هرچه با کودک خود بیشتر صحبت کنید، مکالمات دو نفره بیشتر داشته باشید، با او بازى کنید کودک شما بیشتر یاد مى گیرد. خواندن کتاب ، آواز خواندن، پازل بازى کردن با لغات بازى کردن. ارتباط با فرزندان و با کودک صحبت کردن در حالى که باعث رشد و تقویت مهارتهاى شنیدارى کودک مى شود، دامنه لغات او را نیز افزایش مى دهد.

در اینجا به مواردى براى تقویت مهارتهاى ارتباطى کودک شما اشاره شده است.

* به کودک خود کمک کنید تا با داستانهاى کتابى هایى که مضمون آنها تقریباً شبیه به رفتارهاى خودتان و خانواده تان یا فرهنگى نزدیک به فرهنگ قوم و قبیله شماست، ارتباط برقرار کند و با انتخاب داستانها دائماً آنها را بررسى و مرور کند.

* کتابها، مجلات و هر چیز قابل مطالعه را در جایى قرار دهید که کودک شما بدون کمک گرفتن از شما به آن دسترسى داشته باشد.

* با تماشاى عکس و آلبومهاى خانوادگى به کودک خود کمک کنید با کلماتى مثل : «این من هستم» و این خانواده ماست را خلق کند.

* در مورد کتابها، با برنامه هاى تلویزیونى و ویدیویى که همراه با کودکتان شاهد آن هستید با او صحبت کنید.

لغات و ارتباطات نوعى: الگوها:

وقتى کودکان مهارتهاى زبان و گفتارى را یاد مى گیرند، در تواناییهاى مکالمه دچار مشکلاتى مى شوند. یک کودک ۴ یا ۵ ساله. مى تواند در مورد هر اتفاقى که مى افتد، صحبت کند، داستان بسازد به داستانهاى مختلف گوش دهد و این داستانها را دوباره براى خود بگوید.

در این بین، بچه ها قادرند اعداد و حروفى را که سمبل و نشانه چیز ها و نظرات واقعى است درک کنند و با استفاده از آنها داستان بگویند یا اطلاعات خود را به دیگران منتقل کنند. البته گاهى اوقات دچار لکنت مى شوند یا بعضى از اصوات و کلمه ها را به درستى تلفط نمى کنند.

دانش آموزان پیش دبستانى حتى قادرند، درخواست کنند. سؤالاتى را مطرح کنند و گاهى دستوراتى نیز بدهند. آنها نام و جنسیت افراد خانواده خود و دیگر اطلاعات شخصى در مورد خانواده خود را مى دانند. بالغات بازى مى کنند و لغات و داستانها مسخره و خنده دارى درست مى نند.

چه باید بکنیم چنانچه دچار مشکلى شدیم؟

چنانچه فکر کردید کودکان مشکلى در زمینه شنیدارى یا فراگیرى زبان، صحبت کردن واضح دارند بلافاصله با پزشک او تماس بگیرید. تست شنیدارى اولین گام و مرحله براى فهمیدن مشکل شنیدارى کودکان است و چنانچه دکتر متوجه شود که کودکتان در زمینه اى دچار مشکل است، معالجات و درمانهاى لازم را پیشنهاد خواهد کرد.

در سنین مدرسه (۶ تا ۱۱ سالگی) چگونه رفتار کنیم

۱) کودکان مدرسه را شروع می کنند تا جهان را به شیوه های پیچیده تری نگاه کنند. در این مرحله. کودکان اغلب از تفکر عینی به سوی تفکر انعکاسی پیش می روند. نسبت به حوادث جهان منطقی تر می ا ندیشند، گرچه هنوز چشم اندازشان از محیط جنبه شخصی دارد. شروع می کنند تا دنبال دلایل بگردند و سؤالات چالش برانگیزی می پرسند.

۲) در سنین ۶ تا ۱۱ سالگی کودکان هدفمند می شوند. آنها از پیش درباره چیزی که می خواهند فکر می کنند و یا اغلب برای رسیدن به آن نقشه می ریزند.

از آنجائی که شیوه ارتباطی آنان تکانشی و منطبق با نیازهایشان است درون دوست داشتنی عمیق و خردمند آنان را پوشیده نگاه می دارد.

۳) بچه های مدرسه رو به تناوب نسبت به والدین خود احساس استقلال ، وابستگی، مقاومت یا حتی سرکشی دارند. این رفتار گیج کننده می تواند برای والدین کاملاً آزاردهنده باشد. کودکان گاهی روزها وابستگی خود را نشان می دهند و بعد ناگهان قشقرق راه می اندازند. اگر احساس کنند بچه گانه با آنان رفتار شده آزرده خاطر می شوند. با این حال آنها ترجیح می دهند همان دختر یا پسر کوچولوی مامان باشند.

بیشتر بدانید کودکان چگونه ارتباط برقرار می کنند:

۱) در ۲ تا ۳ سالگی بسیاری از کودکان شروع به استفاده از جملات پیچیده تر می کنند. البته این بدان معنی نیست که همه کلمات بزرگسالان با مفاهیم انتزاعی را متوجه می شوند. درک و فهمشان از افکار بسیار عینی می باشد. بسیاری تازه شروع می کنند تا به شیوه منطقی فکر کنند و ترتیب وقایع را متوجه شوند.

۲) کودکان به مرور کلام والدین و نفوذ آن را بر زندگی خویش دریافته اند.

و به تدریج این درک را پیدا می کنند که کلام خودشان نیز قابلیت تغییر دادن شرایط را دارد. آنان با استفاده از گنجینه کلامی رو به رشدی که دارند معانی غنی تری را خلق می کنند.

۳) ”نه“ و ”چرا“ در گفتار کودکان پیش از دبستان کلمات شایعی هستند. ”نه“ گفتن روشی است که کودک پیش دبستانی به وسیله آن استقلال خود را طلب می کند. ”چرا“ گفتن نشان دهنده اشتیاق او برای فهم بهتر جهان پیرامون است. همچنین ”چرا“ کلمه ای است که اقتدار دیگران را زیر سؤال می برد.

۴) کودکان علاقه مند به مشارکت در تصمیم گیری ها هستند. تصمیم گیری به کودکان احساس تسلط و استقلال می دهد. آنان ممکن است این طور فکر کنند: ”اگر بگویم چه چیزی می خواهم دیگر بچه بزرگی می شوم“ یا ”من می توانم تکالیفم را از مادرم جدا کنم ارتباط با فرزندان و دوست دارم که این طور باشد“.

۵) کودکان پیش دبستانی عاشق تقلید کلمات دیگران هستند. ارتباط با فرزندان آنان اغلب توصیه ها، عبارات و جملات را تقلید می کنند. گاهی خصوصاً هنگام نقش بازی کردن عبارات را به صورت نادرست به کار می برند.

۶) کودکان دوست دارند ارتباط با فرزندان یک قضیه را بارها و بارها بشنوند و توصیف کنند. با گفتن و شنیدن قصه ها، آنان باورهای خود را نسبت به جهان شکل می دهند و اینکه چگونه با آن انطباق حاصل کنند. آنها می گویند: ”بازم تعریف کن“، چرا که شنیدن پیاپی یک داستان آنان را امن و آرام می سازد. و تصور یک داستان جدید را برای کودک ممکن می کند.