کریم انصاری فرد مهاجم

کریم انصاری فرد بی‌تردید یکی از چهره‌های خاص ایران در جام جهانی بود. مردی که پیش از جام در تیم منتخب خوش‌تیپ‌های جام قرار داشت اما حالا و بعد از پایان دور گروهی می‌توان با قاطعیت گفت یکی از سه ستاره برتر ایران بود. کریم پیش از جام‌جهانی بیشتر مرد بازی‌های باشگاهی بود و بازی‌های دوستانه. کسی روی او به‌عنوان مرد بازی‌های بزرگ و رسمی ملی چندان حساب نمی‌کرد.

عملکرد کریم انصاری فرد مهاجم تیم ملی در مقابل پرتغال

 

ستاره‌ای که وقتی چهره شد، قرار بود جانشین خلف همشهری بزرگش علی دایی باشد که برای نخستین بار او را به تیم ملی دعوت کرده و در ترکیب تیم ملی به او بازی داد. قرار بود کریم، علی دایی تازه تیم ملی باشد اما همانند سایر مدعیان این عنوان او هم هرگز علی دایی نشد. ستاره‌ای که هرگز در حد و اندازه دایی ظاهر نشد و البته کمی بدشانس بود.

کریم انصاری فرد مهاجم ایرانی تیم

 

چند سال بعد از تولد او در تیم ملی، ظهور آزمون و قوچان‌نژاد و ترافیک در خط حمله جا را برای انصاری‌فرد تنگ و تنگ‌تر از همیشه کرد تا آرام آرام قافیه را به رقبای تازه وارد واگذار کرده و از دایره مدعیان خارج شود.

با این وجود کریم بی سر و صدا و در سایه مسیر خود را ادامه داد؛ بی‌حاشیه و البته با کوشش و پشتکار فراوان. مسیری که در نهایت او را به نزدیکی‌های قله رساند. انصاری‌فرد اما اگر از لحاظ بازی خیلی به علی دایی اسطوره فوتبال ایران نزدیک نشد، پشتکار و ناامیدنشدن را خیلی خوب از سرمربی همشهری‌اش یاد گرفت.

کریم انصاری فرد مهاجم ایرانی در انتظار یک انتقال بزرگ

او برای رسیدن به قله آرزوهایش و عقب نیفتادن از قافله رقبا تغییر پست داد تا بتواند در تیم ملی جای دیگری برای خودش دست و پا کند. تصمیم غیرمنتظره و دشوار که به نظر می‌رسید بیشتر شبیه یک خودکشی بیهوده برای او باشد و کریم را به طور کامل فید کند.

کریم انصاری فرد

 

اما مقاومت و سختکوشی و پایداری او در این مسیر جدید درهای موفقیت را به روی او باز کرد و بدل به یکی از گزینه‌های کی‌ روش برای قرار گرفتن در پست سه بازیکن پشت مهاجم شد. انصاری‌فرد برای تیم ملی فوتبال ایران کم گل نزده بود؛ ۲ گل و یک پاس گل در سال ۲۰۱۷ برای تیم ملی در حالی که ۷ بازی در ترکیب قرار نداشت و فقط در ۴ بازی در ترکیب قرار گرفته بود آمار بسیار خوبی محسوب می‌شد.

با این حال این‌ها آن چیزی نبود که اتفاق ویژه‌ای را برای یکی از بهترین لژیونرهای ایران رقم بزند. تلاش و کوشش و زحمات او بیش از آن چیزی بود که به دست می‌آورد.

بازیکنی که در جام‌جهانی قبلی تنها ۲۰ دقیقه فرصت بازی پیدا کرد و حالا جزو ۱۱ مرد مورد اعتماد کی‌روش بود اما قرار نبود این تنها دستاورد کریم از جام‌جهانی باشد.

در آخرین دقایق حضور ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه چیز دیگری انتظار آن را می‌کشید. همان چیزی که کم بود و گم شده بود و باید به آن می‌رسید. دستاوردی که پاداش تمامی تلاش‌های او برای رسیدن به موفقیت در یک مسیر متفاوت بود. گل در جام‌جهانی برای ستاره‌ای که در پست خود بازی نمی‌کرد و برای ثابت شدن و درخشیدن خواست که متفاوت باشد.

گلی که پنالتی بودنش چیزی از ارزش کار او کم نمی‌کند. زدن پنالتی در بازی برابر پرتغال، در آن ثانیه‌های نفسگیر و مرگبار پایانی و در آن شرایط، کاری نیست که از هر کسی بربیاید. همان کاری که رونالدو چند دقیقه قبل نتوانسته بود اما کریم توانست.

در میان همه بازیکنانی که ممکن بود قرعه به نامشان بیفتد، از رامین و طارمی که به یاد روزهای پرسپولیس کری زدن ضربه را داشتند تا آزمونی که بدش نمی‌آمد همه نمایش ‌های نه چندان خوبش را با یک پنالتی بشورد و ببرد، قرعه به نام انصاری‌فرد افتاد. ضربه‌ای که گل شد، انصاری‌فردی که به یک پایان خوش رسید و بازیکنی که نامش در تاریخ ماندگار شد.

شاید این همان اتفاقی بود که باید می‌افتاد. ستاره‌ای که نام خود را با یک گل به تاریخ سنجاق کرد و مزد صبر، تلاش و پشتکار خود را گرفت. ستاره‌ای که برای رسیدن به قله همه کار کرد و این موفقیت بی تردید پاداش همه مرارت‌های او بود.

آیا این مطلب مفید بود؟
نظر خود را بنویسید! لطفا کلیک کنید