محمدبن سیرین گوید :

خوردن شربت ، چون به طعم شیرین بود و خوشبوی بود ، مثل شربت سیب و شربت انار ، بر شش وجه باشد . اول : پاکی دین . دوم : منفعت . سوم : علم مفید . چهارم : عمردراز . پنجم : عیش خوش . ششم : ذکر حق تعالی . اما شربتهائی که ناخوش باشد ، مثل شراب ریواس و لیمو و نارنج و آن چه بدین ماند ، دلیل غم و اندوه باشد و شربتهائی که به طعم تلخ باشد و به بوی ناخوش ، مثل شربت زرنا وشربت مورد و غیره ، دلیل بر منفعت بود از دنیا و آخرت و شربتهائی که از بهر دارو خورند ، دلیل بر خیر و صلاح دین و دنیا بود .

منوچهر مطیعی تهرانی گوید :

کلمه کلی شربت ها این است که اگر به طعم شیرین و به بوی خوش و به رنگ طبیعی باشند مال و سلامت و رفاه و فرح و شادی است . چنانچه مایعی به نام شربت در خواب ببینیم و بچشیم اگر شیرین باشد تعبیر همان است که گفتیم ولی اگر طعم ترش و تلخ و گس یا هر طعم غیر شیرین داشته باشد اندوه و رنج است و خبری است که خواب ما از کسالت و گرفتگی خاطر می دهد . در مورد رنگ شربت ها نیز حکم همین است که اگر به بوی زننده باشند کینه و نفرت تعبیر می شود . رنگ های غیر طبیعی نیز خوب نیستند .

آیا این مطلب مفید بود؟ 1
نظر خود را بنویسید! لطفا کلیک کنید