در دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان آمده است: «خدایا به ما قوه و توان عبادت بده چرا که توان عبادت داشتن به روح آدمی باز می گردد و جدای از توان جسمی است، شیرینی عبادت را به ما بچشان و از انجام گناه حفظ کن؛ روایت است که اگر گناه بو داشت، دو نفر پیش هم نمینشستند و اگر مردم از عیب هم با خبر بودند، کسی مردهای را دفن نمیکرد.»
شرح فرازهای دعای روز چهارم ماه رمضان
مرحوم آیتالله مجتهدی در شرح دعای روز چهارم گفته است: «اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَهِ أمْرِکَ» میگوید: خدایابه من قوه بده تا در ماه رمضان بتوانم به خوبی عبادت و امر تو را اطاعت کنم.عبادت قوه میخواهد و قوه عبادت غیر از قوه جسمانی است.امام علی (ع) نمیتوانست نان خشک را بشکند؛ اما قلعه خیبر را فتح کرد.پرسیدند که یا علی (ع) تو شجاعی و قلعه خیبر را فتح کردی، چگونه است که نمیتوانی نان خشک رابشکنی؟ و در پاسخ فرمود: «فتح قلعه خیبر به قوه روحانی بود که متفاوت از قوه جسمانی است.
قوه ولایت و قوه روحانی و قوه ولایتی با قوه بدن فرق دارد و من قوه بدن ندارم.» این استاداخلاق تأکید میکند: ممکن است شخصی ۶۰ سال سن داشته باشد؛ اما قوه عبادتش از جوانان بیشتر باشد.باید دعا کنیم که در ماه رمضان خدا به ما قوه عبادت عطا کند.در دعای کمیل هم آمده که خدایا قوه بده به من با جوارحم در خدمت تو باشیم.
چرا خیر و برکت کم شده است
در قدیم پدران ما دو ساعت به اذان برای عبادت در اتاقی خلوت می کردند و یک ساعت بعد از آفتاب از خلوت گاه خود بیرون می آمدند و دنبال کسب و کار می رفتند؛ تاجر های ما هم اینطوری بودند ! دعا میخواندند ؛ زیارت عاشوراء می خواندند و... بعد به محل کسب می رفتند ولی الان چه... ؟! لذا خیر و برکت هم کم شده است.