عارضه پوست مرغی | علل ایجاد کراتوز پیلاریس +روش های درمانی

عارضه پوست مرغی یک بیماری پوستی است و خوشبختانه خطرناک نیست و می توان با روش های خانگی، سنتی و داروهای بدون نسخه آن را کنترل کرد. تانما در این مطلب علاوه بر علل و علائم بیماری پوست مرغی، روش های درمان پوست مرغی را بیان می کند؛

عارضه پوست مرغی چیست ؟

کراتوز پیلاریس ( Keratosis Pilaris ) یک بیماری شایع پوستی است که سبب ایجاد ریزش های ناگهانی در پوست می شود. این ریزه های کوچک یا جوش ها در واقع سلول های مرده پوست هستند که فولیکول های مو را متصل می کنند. عموما به رنگ قرمز یا قهوه ای هستند. پوست مرغی معمولا بر روی سینه ها، ران ها، گونه ها یا باسن قرار می گیرد.

شیوع عارضه پوست مرغی به چه صورت است؟

هر فردی در هر سنی ممکن است دچار این اختلال شود. اما شیوع آن در کودکان، نوجوانان و جوانان بسیار بیشتر از دیگر افراد است. میزان ابتلای خانم ها نیز نسبت به مردان بسیار بیشتر بوده و سن شروع تغییر ظاهر پوست و پوست مرغی شدن معمولاً بعد از 10 سالگی بوده و با رسیدن به سن بلوغ شدت خواهد گرفت.

معمولاً این اختلال بعد از سن 30 سالگی بدون هیچ درمانی برطرف می شود. اختلال پوست مرغی بیشتر در افراد دارای پوست خشک و مبتلا به درماتیت آتوپیک اتفاق می افتد. این اختلال در بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک، بیماران مبتلا به خشکی پوست یا دیگر سندرم های پوستی نادر شایع تر از دیگر افراد است.

علل پوست مرغی شدن چیست؟

برجستگی های پوست مرغی که در بدن خود می بینید، در واقع مجموعه ای از سلول های مرده پوست هستند. این برجستگی ها گاهی اوقات با خوشه های جوش کوچک اشتباه گرفته خواهند شد و هنگامی اتفاق می افتند که سلول های مرده پوست شما به جای پوسته پوسته شدن، منافذ پوست را مسدود می کنند.

در واقع بیماری پوست مرغی در اثر تجمع کراتین، پروتئینی که از پوست در برابر عفونت و سایر موارد مضر محافظت می کند، به وجود می آید. گاهی اوقات ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و سلامت نمی دانند که چرا برخی از افراد تحت تأثیر عارضه پوست مرغی قرار دارند، اما سایر افراد به این عارضه مبتلا نمی شوند.

ممکن است یک عارضه بر اساس یک عامل ژنتیکی باشد. به این معنی که ژن های شما می توانند بر احتمال ابتلا به این بیماری بی افزایند. همچنین، افرادی که پدر و مادرشان دارای بیماری پوست مرغی هستند، احتمال ابتلا به این بیماری در آن ها بیشتر است.

اگر به بیماری پوستی مانند، اگزما مبتلا هستید، بیشتر از سایر افراد به بیماری کراتوز پیلاریس مبتلا خواهید شد. اگزما یک بیماری پوستی مزمن است که لکه های قرمز و خارش دار بر روی پوست شما ایجاد می کند که به مرور زمان از بین می روند.

افراد مستعد مرغی شدن پوست چه کسانی هستند؟

• پوست روشن
• برخی بیماری های پوستی مانند: اگزما یا ایکتیوز ولگاریس (یک بیماری ژنتیکی که سلول های مرده پوست شما شبیه به فلس ماهی خواهد شد.)
• آسم (یک بیماری مزمن که مشکلات تنفسی در مجاری تنفسی ایجاد می کند.)
• وزن زیاد (چاقی یا اضافه وزن)
• افرادی که پوست خشکی دارند.
• مبتلایان به تب یونجه

علائم پوست مرغی شدن چیست؟

اصلی ترین ویژگی عارضه پوست مرغی این است که شما می توانید گروهی از برجستگی های ریز و خشن را روی پوست خود مشاهده کنید که گاهی اوقات باعث تغییر رنگ پوست شما نیز می شوند. بسیاری از افراد تنها این ویژگی را جز علائم پوست مرغی می دانند ولی شاید برای شما جالب باشد که پوست مرغی ویژگی های دیگری از جمله موارد زیر را نیز دارا است:

• خارش یا خشکی پوست به خصوص در قسمت پشت بازوها، پاها و باسن.
• تحریک کردن این برجستگی ها روی پوست باعث خارش و قرمز شدن آنها می شود.
• پوست شما بسیار خشن و سفت و مانند کاغذ سمباده می شود.
• در زمان خشک شدن هوا، مانند اواخر فصل پاییز و شروع فصل زمستان وضعیت پوست شما بدتر می شود.
• برجستگی های ایجاد شده هیچ دردی ندارند.

یک نکته بسیار مهم در خصوص نشانه های بیماری پوست مرغی این است که برخی از این نشانه ها و علائم مانند خشکی یا خارش پوست می توانند در اثر شرایط دیگر مانند آلرژی یا عفونت های قارچی به وجود بیایند و در نتیجه روش درمان آنها با روش درمان پوست مرغی متفاوت خواهد بود. برای این که نسبت به پوست مرغی بودن مشکل خود مطمئن شوید به شما پیشنهاد می کنیم حتما به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

عوارض پوست مرغی چیست؟

از آن جایی که این اختلال پوستی و مربوط به زیبایی می شود، عوارض جانبی آن هم بسیار کم و نادر است. البته در بعضی از موارد فرد بعد از برطرف شدن برآمدگی های پوستی و التهابات ممکن است به طور موقت دچار هایپو پیگمانتاسیون (کم رنگ شدن پوست) بعد از التهاب شود. در صورت دست کاری بیش از حد یا خراش شدید حتی بعد از بهبود اختلال و محو شدن برآمدگی ها، پوست دچار آسیب های جزئی یا التهاب شوند.

روش های تشخیص بیماری پوست مرغی کدامند؟

پزشک شما به طور معمول عارضه پوست مرغی را با یک معاینه فیزیکی ساده از برجستگی های موجود بر روی پوست تان، تشخیص می دهد. برای تشخیص این بیماری معمولا آزمایش لازم نیست. اما اگر پزشک شما مطمئن نشده باشد که بیماری شما پوست مرغی است یا خیر ممکن است آزمایشاتی را برای تشخیص بهتر تجویز کند. آزمایشات می تواند شامل گرفتن نمونه کوچکی از پوست تان باشد. محل و مشخصات برجستگی ها به تشخیص اینکه آیا شما به بیماری پوست مرغی مبتلا هستید یا خیر کمک می کند.

مشخصات برجستگی ها

• بدون درد: اگر هنگام فشار دادن برجستگی های پوست احساس ناراحتی یا درد می کنید، احتمالا بیماری پوست مرغی نیست.
• خارش یا خشکی: برجستگی ها و پوست اطراف آن ها ممکن است خارش یا خشکی داشته باشند.
• زبری: اگر دستان خود را روی برجستگی ها بکشید، مانند کاغذ سنباده زبر هستند.
• تغییر رنگ: برجستگی ها ممکن است به رنگ قرمز، سفید، قهوه ای حتی قهوه ای تیره، سیاه یا به رنگ پوست باشند(بستگی به رنگ طبیعی پوست شما دارد.)

در بیشتر موارد، شما می توانید برای تشخیص بیماری به پزشک عمومی یا خانوادگی خود مراجعه کنید. برخی از افراد ممکن است برای درمان و تشخیص بیماری پوست مرغی به متخصص پوست مراجعه کنند.

برای درمان پوست مرغی چه کنیم؟

درمان خانگی پوست مرغی

بیماری هایی که زمینه ی ارثی دارند قابل پیشگیری نیستند اما می توان آن ها را کنترل و درمان کرد. کنترل بیماری پوست مرغی با مراقبت از پوست امکان پذیر است. درصورتی که اطرافیان شما مبتلا به این بیماری هستند، ممکن است شما هم به لحاظ ارثی زمینه ی بروز آن را داشته باشید. پس برای کنترل و پیشگیری از پوست مرغی شدن پوست موارد زیر را رعایت کنید:

دوش گرم بگیرید

گرفتن دوش گرم و کوتاه مدت می تواند به باز و آزاد کردن منافذ پوست کمک کند. در هنگام دوش گرفتن بدن خود را با یک لیف یا برس سفت مالش دهید تا برآمدگی ها رفع شوند. از آنجایی که طولانی شدن مدت دوش می تواند به از بین رفتن چربی طبیعی بدن منجر شود، محدود کردن مدت دوش گرفتن اهمیت دارد.

لایه برداری کنید

لایه برداری روزانه می تواند به بهبود ظاهر پوست کمک کند. متخصصان پوست برداشت پوست مرده را به کمک یک لیف یا سنگ پا توصیه می کنند.

محلول آب رسان استفاده کنید

محلول هایی که دارای آلفا هیدروکسی اسید هستند می توانند پوست خشک را آب رسانی کرده و تکثیر سلول های پوست را سرعت بخشند. برخی متخصصان پوست استفاده از یوسرین و آملاکتین را پیشنهاد می دهند. در حالی که گلیسرین می تواند برآمدگی ها را نرم کند، مصرف موضعی گلاب التهاب پوست را از بین می برد.

لباس های تنگ نپوشید

پوشیدن لباس های تنگ می تواند سبب ایجاد اصطکاک و در نتیجه تحریک پوست شود.

از دستگاه بخور و رسوبت ساز استفاده کنید

یکی از اقدامات خانگی برای درمان پوست مرغی استفاده از دستگاه بخور است. بخار باعث آبرسانی پوست می شود و خشکی آن را کم می کند. می توانید آن را برای پوست صورت یا قسمت های دیگر از بدن که دچار این عارضه شده استفاده کنید. همچنین برای مرطوب کردن هوای خانه استفاده از دستگاه رطوبت ساز یک اقدام موثر برای درمان بیماری پوست مرغی و جلوگیری از خشکی پوست است.

آیا رژیم غذایی با با بیماری پوست مرغی ارتباط دارد؟

• مصرف غذاهای حاوی آنتی اکسیدان ها و مواد معدنی
• از میوه و سبزی جات تازه به مقدار فراوان استفاده کنید.
• مصرف لبنیات ، سویا و گلوتن این مشکل را بیشتر می کند.
• از غذاها و مواد غذایی حاوی اسیدهای چرب امگا۳ استفاده کنید.
• انبه، کدو تنبل، گوجه فرنگی، و سبزی جات برگ سبز را در برنامه غذایی تان بگنجانید.

درمان پوست مرغی در طب سنتی

درمان پوست مرغی با جوش شیرین

جوش شیرین مانند یک اسکراب عمل می کند و سلول های مرده پوست را از بین می برد. لایه برداری از پوست باعث می شود سلول های جدید ساخته شود و پوست جوان شود. به این ترتیب قسمتی از پوست که دچار عارضه ی پوستی مرغی شده جدا می شود و سلول های جوان پوستی تولید می شود.

برای استفاده از جوش شیرین دو قاشق غذاخوری از آن را با کمی آب مخلوط کنید تا حالت خمیری شل بگیرد، سپس آن را روی نواحی خشک پوست قرار دهید. بعد از ۱۵ دقیقه پوست را بشویید و خشک کنید. بهتر است بعد از انجام این کار از یک کرم مرطوب کننده یا روغن گیاهی استفاده کنید.

درمان پوست مرغی با سرکه سیب

سرکه سیب خاصیت آنتی اکسیدانی دارد و می تواند پوست را آبرسانی و تغذیه کند. علائم عارضه پوست مرغی در طب سنتی با سرکه سیب کاهش می یابد. برای انجام این روش پنبه را به سرکه سیب آغشته کنید و روی نواحی زبر و متورم بمالید.

درمان پوست مرغی با روغن نارگیل

بیماری پوست مرغی در طب سنتی با استعمال روغن ها درمان می شود. روغن نارگیل حکم معجزه برای پوست دارد، حاوی ویتامین های A است و به راحتی جذب پوست می شود و آن را آبرسانی می کند. برای درمان بیماری پوست مرغی کمی روغن نارگیل را روی پوست بمالید و چند دقیقه ماساژ دهید. تکرار این کار چند مرتبه در روز پوست را نرم می کند.

درمان پوست مرغی با روغن بادام

روغن بادام خاصیت نرم کنندگی دارد و می تواند پوست را تغذیه کند. استفاده از روغن بادام شیرین و بادام تلخ در طب سنتی برای درمان پوست مرغی یک روش متداول و قابل قبول است و می تواند عوارض و خشکی پوست را کم کند.

درمان پوست مرغی با جو دوسر

جو دوسر سرشار از ویتامین و مواد معدنی است. استفاده ی موضعی از آن باعث تغذیه ی پوست می شود و ناراحتی های پوستی را کم می کند. برای استفاده از جو دو سر باید آن را پودر کنید و با آب مخلوط کتنید تا حالت خمیری بگیرد. سپس آن را روی قسمت های پوست مرغی بدن بمالید و بگذارید تا خشک شود.

معمولا بعد از نیم ساعت این خمیر را باید از روی پوست بشویید. این روش رامی توانید تا سه بار در هفته انجام دهید. استفاده ی خوراکی از جو در غذاها هم می تواند یک روش مناسب برای تامین ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز پوست باشد.

درمان پوست مرغی با پماد

درمان دارویی پوست مرغی شامل استفاده از کرم ها و پمادهایی است که می تواند پوست را نرم یا لایه برداری کند. کرم کراپیل نوروا و لایه بردار بتا هیدروکسی اسید پماد مخصوص عارضه پوست مرغی هستندکه سلول های مرده پوست را از بین می برد.

کرم ها و لوسیون هایی که برای پوست خشک استفاده می شود باید حاوی اسید سالیسیلیک، اسید گلیکولیک و اسید لاکتیک باشد که بتواند با ملایمت پوست را لایه برداری کند تا سلول های جدید پوستی تولید شود.

لوسیون های مرطوب کننده بدون نسخه

خشکی پوست می تواند بیماری و عارضه پوست مرغی را بدتر کند. استفاده از کرم های مرطوب کننده پوست را مرطوب نگه می دارد و برجستگی ها را به حداقل می رساند و آن ها را نرم می کند.

روزی چند مرتبه از مرطوب کننده استفاده کنید، به خصوص پس از دوش گرفتن در حالی که پوست هنوز مرطوب است. مرطوب کننده های حاوی لاکتات آمونیوم و آلفا هیدروکسی اسیدها، مانند کرم Am Lactin یا CeraVe SA، بهترین انتخاب برای پوست های زبر و افراد مبتلا به بیماری پوست مرغی هستند.

کرم های درمانی

ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و سلامت به شما خواهند گفت که آیا مرطوب کننده های بدون نسخه می توانند برای شما مناسب باشند یا خیر. ترکیبات اوره و آلفا هیدروکسی اسیدها گاهی اوقات قادر به بهبود ظاهر بیماری پوست مرغی هستند.

رتینوئیدهای موضعی

کرم هایی که حاوی رتینول و سایر مواد حاصل از ویتامین A هستند برای این عارضه مناسب هستند. این کرم ها می توانند به پوست کمک کنند تا سلول های سالم و جدید را با سرعت بیشتری تولید کند. مراقب باشید که هنگام استفاده از آن ها زیادروی نکنید. استفاده بیش از حد از این کرم های دارویی باعث تحریک پوست خواهند شد.

درمان پوست مرغی با لایه بردارها

لایه برداری با لیف

هنگام دوش گرفتن یا استحمام، یک لیف تمیز را به آرامی بر روی پوست خود بکشید، این کار به صورت مداوم و با شدت انجام ندهید زیرا، مالش می تواند پوست شما را تحریک و علائم شما را بدتر کند.

لایه بردار های موضعی

با کرم هایی که حاوی آلفا هیدروکسی اسید، اسید لاکتیک، اسید سالیسیلیک یا اوره هستند، سلول های مرده را از سطح پوست خود پاک کنید. این اسیدها ممکن است قرمزی یا سوزش جزئی ایجاد کنند، بنابراین برای کودکان خردسال مناسب نیستند. کورتیکواستروئیدهای موضعی کرم های استروئیدی ملایمی هستند که می توانند خارش را کاهش دهند.

درمان پوست مرغی با لیزر

زمانی که نه کرم های مرطوب کننده و نه دیگر پمادها و کرم ها برای درمان پوست مرغی موثر واقع نمی شوند متخصصان پوست و مو معمولا پیشنهاد می کنند که از روش درمان پوست مرغی با لیزر استفاده کنید. امروزه استفاده از لیزر در درمان بسیاری از مشکلات و بیماری های پوستی مورد استفاده قرار می گیرد و کاربردهای زیادی نیز دارد.

در این روش متخصص پوست و مو براساس پوست شما و همینطور میزان وخیم بودن بیماری پوست مرغی شدت لیزر را تنظیم می کند و از آن برای کاهش تورم و میزان قرمزی پوست استفاده می کند. برخی دیگر از انواع لیزرها وجود دارند که علاوه بر کاهش تورم و قرمزی پوست می توانند برای بهبود وضعیت پوست نیز موثر باشند و باعث تغییر رنگ ناحیه مربوطه در پوست شما شوند. این لیزرها به راحتی می توانند لکه های قهوه ای را از بین ببرند و آن ناحیه را هم رنگ پوست شما کنند.