تازه های فناوری در جام جهانی 

تازه های فناوری در جام جهانی 2018 روسیه نقش موثر و قابل توجهی داشتند   فوتبال یک صنعت چند میلیارد دلاری است و میلیاردها نفر از سراسر دنیا طرفدار پر و پا قرص این ورزش هستند پس تعجب آور نخواهد بود که این ورزش نیز از حمله ی فن آوری مصون نخواهد بود، حمله ای که از آن به عنوان «تغییر دیجیتالی» عنوان می کنند.

 

در واقع فن آوری نقشی اساسی و مهمی را برای پخش کنندگان، سازمان دهندگان و تماشاگران مسابقات ایفا می کند. جام جهانی روسیه ۲۰۱۸ نیز از این قاعده مستثنی نیست. برخی از این امکانات را معولی ترین مسابقات، هر چند در کیفیت های مختلف، دارند اما در اینجا می خواهیم ببینیم که در این بزرگ ترین مناسبت فوتبالی جهان، چه چیز متفاوتی در این زمینه وجود دارد؟ تأثیر فن آوری در داخل خود زمین سبز چگونه است؟با ما همراه باشد و از تازه های فناوری در جام جهانی بیشتر بدانید .

کمک داورهای ویدیویی

در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، ما شاهد فن آوری خط دروازه ها بودیم (به وسیله ی این فن آوری عبور توپ از خط دروازه ها تشخیص داده می شود). این فن آوری، اولین کمک غیر انسانی به داوران مسابقه های فوتبال بود و آن ها را در اتخاذ تصمیم درست راهنمایی می کرد. در این جام ما شاهد تازه های فناوری در جام جهانی بودیم  فن آوری کمک داورهای ویدیویی یا داورهای مجهز به کمک ویدیویی (VAR: video assisted referees)  یکی از آنها بود . فن آوری جدیدی که در این تابستان بارها و بارها سرفصل خبرها بود.

ولی این فن آوری، تنها فن آوری اضافه شده در این مسابقات، چه در داخل زمین و چه بیرون زمین، نبود. در ادامه ابتدا با VAR و سپس با سایر فن آوری ها آشنا می شویم.

چند تغییر محدود در فوتبال باعث جان گرفتن VAR در این ورزش شد. در این فن آوری، داوران می توانند از کمک های ویدیویی خود استفاده کنند و تصمیم درست را بگیرند. مشابه چنین سیستمی قبلا در در ورزش هایی مانند راگبی، تنیس، فوتبال آمریکایی و کریکت آزمایش شده و در حال استفاده شدن است.

ایده VAR واضح است، در صحنه های تأثیر گذار بازی مانند گل ها، پنالتی ها، جریمه خطاها و… داورها می توانند از کمک داور ویدیویی خود کمک بگیرند و نظر قطعی را صادر یا نظر خود را اصلاح کنند. VAR پیش از این مسابقات فوتبال در مسابقات دیگری، از جمله جام اتحادیه (حذفی) انگلستان، آزمایش شد و بازخوردهای متعدد و پر ضد و نقیضی را در پی داشت. بعضی ها نیز خواهان بازسازی اساسی یا حتی حذف کلی این فن آوری شدند.

تازه های فناوری در جام جهانی

با تمام اتفاقات و نظرات پیش آمده، فیفا تصمیم به استفاده از این فن آوری در همه ی ۶۴ مسابقه جام گرفت. یک تیم مجزای داوری که متشکل از یک داور سردسته و سه کمک زیر دست او در اتاقی به نام اتاق اعمال ویدیویی (VOR: Video Operation Room) جمع می شوند و با بررسی فیلم های از جهات مختلف، نظر نهایی خود را به داور اعلام می کنند. اتاق VOR در مرکز پخش بین المللی مسکو قرار دارد.

VARها یا کمک داورهای ویدیویی (یا داورهای مجهز به کمک ویدیویی) توسط ارتباط بی سیم مبتنی بر فیبر با داور در ارتباط هستند. ۳۳ دوربین پخش تلویزیونی بعلاوه دو دوربین مختص خط آفساید توسط یک شبکه ی خاص مستقیما به VOR وصل هستند. ۸ دوربین از این ۳۳ عدد به صورت صحنه فوق آهسته و ۴ دوربین نیز به صورت صحنه فوق العاده فوق آهسته از صحنه های بازی تصویر برداری می کنند. در مرحله ی حذفی بازی ها نیز دو عدد دوربین اضافه می شوند که به صورت صحنه فوق العاده فوق آهسته فیلم برداری می کنند.

هریک از VARها نظاره گر بازی هستند. بازی از زاویه های مختلف و توسط هر دوربین به آن ها ارائه می شود. آن ها هر گونه اشتباه یا صحنه از دست رفته یا نتیجه درخواست بازبینی یک صحنه توسط داور را به او اعلام می کنند.

این کارها در حالت تئوری ساده به نظر می رسند، اما واقعیت چیز دیگری است. داورانی که به VAR دسترسی دارند هنوز هم مرتکب اشتباه در قضاوت خود می شوند. در فینال لیگ الف استرالیا به دلیل این که VARها موفق به دیدن یک صحنه از یک زاویه ی خاص نشدند و نتوانستند یک گل نادرست را مردود اعلام کنند و در آخر این گل نادرست به دلیل مشکلات فنی درست اعلام شد.

تازه های فناوری در جام جهانی

فیفا متعهد شده که به وسیله «سیستم اطلاعات VAR» VAR را بهبود بخشد تا اطمینان یابد که شبکه های تلویزیونی پخش کننده مسابقات، کارشناسان و رابط های شبکه های تلویزیونی حاضر در ورزشگاه از جزئیات تصمیم های VAR اطلاع یابند. این کار نتیجه نظرات ارائه شده به فیفا و خروجی آن ها است.

بزرگترین مسئله در این رابطه و در جام این است که اطمینان حاصل شود که سرعت بازی تحت تأثیر قرار نگیرد و با توجه به حضور انبوه داورهایی که تا به حال از این سیستم استفاده نکردند این امر دور از ذهن به نظر می رسد. بسیاری این اتفاق را یک فاجعه تلقی می کنند.

۴K UHD و واقعیت مجازی (VR)
یکی دیگر از تازه های فناوری در جام جهانی ۴K UHD و واقعیت مجازی (VR) است . ظاهرا قرار است در هر جام جهانی فن آوری و کیفیت پخش جدیدی روتین شود. این جام جهانی هم از این قاعده مستثنی نیست و کیفیت ۴K Ultra HD راه خود را در میان شبکه های پخش کننده ی بازی ها باز کرد. البته ۴K UHD برای بار اول در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل و  به صورت آزمایشی راه اندازی شد ولی در این جام و به دلیل افزایش چشمگیر تلویزیون های ۴K UHD، پخش مسابقه ها با این کیفیت به یک امر عادی تبدیل شد.

در انگلستان BBC اعلام کرد که برنامه ای برای پخش مسابقه ها با این کیفیت در نظر گرفته است اما با شرایط خاصی این برنامه انجام خواهد پذیرفت. اول این که بینندگان به وسیله شبکه ی ماهواره ای یا کابلی قادر به دریافت این کیفیت نیستند (حداقل برای دور اول مسابقات) و باید آن ها را به صورت آنلاین (توسط BBC iPlayer) بر روی تلویزیون خود یا هر وسیله ی دیگری پخش کنند. دوم هم این که پخش آنلاین دارای محدودیت هایی خواهد بود و اولویت با افرادی است که زودتر وارد سایت شوند. در این صورت پخش مسابقه ها با این کیفیت، حداقل برای بینندگان BBC، محدود به چند صد هزار نفر خواهد بود.  لازم به ذکر است که پخش مسابقه ها با کیفیت پایین تر، طبق روال عادی و از شبکه کابلی یا ماهواره ای این شبکه انجام می پذیرد. هم چنین در رابطه با واقعیت مجازی نیز پخش مسابقات به صورت واقعیت مجازی از طریق اپلیکیشن BBC Sport VR انجام خواهد پذیرفت و کیفیت آن به صورتی است که بینندگان احساس کنند در داخل ورزشگاه قرار گرفته اند.

جزئیات الکترونیکی و سیستم های ردیابی (Electronic Performance and Tracking Systems یا EPTS)
دومین نوآوری فیفا در این لیست EPTS است. فیفا به هریک از ۳۲ مربی جام تبلت می دهد که امکان دسترسی به آمار بازیکنان را به آن ها می بخشد. با این تبلت ها نیز می توان به صورت زنده به صحنه های بازی ها دسترسی داشت.

هر تیم به سه عدد تبلت دسترسی خواهد داشت. یکی برای آنالیزور حاضر در جایگاه، دیگری برای آنالیزور حاضر روی نیمکت و آخری برای تیم پزشکی است. صحنه های بازی با تأخیر ۳۰ ثانیه ای از این تبلت ها پخش می شوند. از لحاظ آمار بازیکن ها نیز می توان به موقعیت، پرس، پاس ها، تکل ها و سرعت آن ها اشاره کرد.

EPTS با سیستم های مبتنی بر دوربین و تکنولوژی پوشیدنی، که در سال ۲۰۱۵ توسط فیفا تایید شده اند، کار می کند. . برای جام جهانی، داده ها از طریق دو دوربین دیجیتال ردیابی مستقر در پایه اصلی جمع آوری می شوند. در همان حال تیم ها نیز به دوربین های تاکتیکی انتخاب شده دسترسی خواهند داشت.

فن آوری ۵G در روسیه
درست است که رونمایی از فن آوری ۵G برای این جام جهانی زود به نظر می رسد ولی هر دو شریک رسمی ارتباطات جام جهانی، یعنی تی ام اس (TMS) و مگافون (Megafon)، به صورت آزمایشی این فن آوری را در جریان این رویداد راه اندازی کردند.

انتظار می رود که شبکه های ۵G در سال ۲۰۱۹ به صورت تجاری (مانند ۴G و فن آوری های قدیمی تر) در دسترس عموم قرار گیرند. شبکه های ۵G دارای سرعت بیش تر، ظرفیت بالاتر و زمان تأخیر فوق العاده کم تری نسبت به شبکه های نسل قبل هستند. این به این معناست که در آینده ارتباط با کیفیت تری و به طبعیت از آن تجربه ی جدیدی را برای طرفداران حاضر در ورزشگاه مشاهده خواهیم کرد.

مناطق تحت پوشش این فن آوری ورزشگاه ها، ناحیه های طرفدارها، مراکز ترانزیت و مناطق پر رفت و آمد و جاذبه های گردشگری (مثل میدان سرخ مسکو) خواهند بود.

توپ آدیداس تل استار (Adidas Telstar)
توپ آدیداس تل استار یکی دیگر از تازه های فناوری در جام جهانی است. آدیداس از سال ۱۹۷۰ تولید کننده ی رسمی توپ های جام جهانی بوده است. این شرکت در این رویداد از آخرین دستاورد فنی خود رونمایی می کند. البته در هر جام تعداد زیادی از دروازه بان ها از دست توپ های جام و این شرکت  شاکی هستند.

در این رقابت ها این شرکت از «تل استار ۱۸ (Telstar ۱۸)» به عنوان توپ رسمی جام جهانی ۲۰۱۸ رونمایی کرد. این توپ تداعی کننده ی اولین توپ تاریخ این شرکت برای جام جهانی است. این توپ از طراحی داخلی و خارجی جدیدی برخوردار است که طبق گفته ی آدیداس دوام آن را در استادیوم ها و خیابان ها افزایش می دهد.

نکته جالب و مرتبط با فن آوری یا تکنولوژی در مورد این توپ این است که در آن یک تگ NFC گنجانده شده است که می توان به وسیله ی آن با تلفن های هوشمند مرتبط شد. نوع استفاده از این تگ NFC مانند نوع استفاده از Apple Pay یا Android Pay است.تازه های فناوری در جام جهانی

با استفاده از این فن آوری می توان مشخصات توپ و رقابت را دریافت کرد و کل وظیفه این تگ محدود به این کار است. این اولین باری است که از یک توپ مجهز به یک فن آوری در مسابقه های رسمی استفاده می شود. وظیفه این توپ در حقیقت بازکردن راه فن آوری به این زمینه است.

لازم به ذکر است که آدیداس یک توپ هوشمند و با نام «مربی من (miCoach Smart Ball)» تولید کرده بود که دارای سنسور هایی برای محاسبه ی کمیت های متریک مانند سرعت و مسافت بود. این توپ هیچ گاه دوام کافی برای استفاده در یک مسابقه واقعی را به دست نیاورد.

در این جام از فن آوری های دیگری استفاده شده است ولی هدف اصلی این مقاله معرفی فن آوری های جدید و استفاده شده در این جام بود.

آیا این مطلب مفید بود؟
نظر خود را بنویسید! لطفا کلیک کنید